Magnette “wil niet” met De Wever regeren, waarschuwt tegelijk wel: “Als N-VA met Vlaams Belang in zee gaat, doet het zich in de ban van al de rest, en zullen ze buitenspel staan”

Paul Magnette (PS) heeft na de verkiezingen van 9 juni de kaarten in handen, is de aanname in de Wetstraat vandaag: de socialisten lijken, door de implosie van Open Vld, haast zeker de grootste politieke familie straks. En Magnette lonkt openlijk naar de Zestien, hij is “beschikbaar” als premier. Daarbij laat hij niet na te onderstrepen dat hij liefst wil gaan regeren zonder N-VA én zonder Open Vld. Naar aanleiding van een nieuw boek voert hij nu een media-offensief. En opvallend daarbij: hij waarschuwt voor een “verlamming van het land”, als “extreemrechts aan de macht zou komen in Vlaanderen”. Daarbij hoort een fors dreigement naar N-VA: “Als N-VA met Vlaams Belang in zee gaat, doen ze zich in de ban van alle andere partijen, en dreigt een isolement”. Zo blijft er toch een haat-liefdeverhouding tussen N-VA en PS, die ideologisch elkaars vijanden zijn, maar mogelijks na de verkiezingen wel elkaars onvermijdelijke gesprekspartners. Alleen eerst nog 5 maanden clashen voor de schermen. Want hoewel Magnette nog een debat met Bart De Wever (N-VA) op een benefiet in Leuven in december uit de weg ging, plannen beide kopstukken in de campagne wel degelijk een ‘confrontatie’, een tv-debat.

Met bijdragen van Baptiste Lambert.

In het nieuws: PS en N-VA gaan elkaar afstoten de komende maanden, obligaat in de campagne.

De details: Magnette komt nu al De Wever wat uitdagen: geen deals met Vlaams Belang, of hij “ligt eruit”, maar “gaat hij dan ook echt wachten om zijn Vlaamse regering te vormen, voor hij federaal iets beslist? Als confederalist? Wat is het volgende, een federale kieskring?” Een tv-duel wordt interessant, straks.

In december wilde Magnette niet. Een debatje was gepland tussen de twee grote tenoren van de Belgische politiek: Magnette en De Wever. Het was Ageas-baas Bart De Smet die beiden had uitgenodigd voor z’n jaarlijkse benefietavond van Volley Haasrode Leuven, waar hij bestuurder is. Beiden hadden toegezegd voor die avond, niet wetende dat het een debat zou zijn.
Toen dat bleek, liet de PS-baas fijntjes weten “dat dat toch niet de bedoeling kon zijn”, zo bevestigt men aan de Keizerlaan, het PS-hoofdkwartier. “Eerst gingen we alleen komen, toen vroegen ze ons of meneer De Wever er ook bij mocht zijn. Geen probleem. Maar nu een debat, neen, niet de plaats en het moment.”
Maar tegelijk geeft men wel toe: het komt nog, zo’n clash tussen de titanen, in de campagne. Een heus debat, waarin de PS- en N-VA-voorzitter mano a mano tegenover elkaar komen, en het verbaal uitvechten. In 2014 organiseerden RTL en VTM zo’n groot debat.
Dat wordt dan een interessant weerzien, zeker in de coulissen. Want beiden onderhandelden in de zomer van 2020 lang en diep over een regering en staatshervorming, en hadden daarbij duidelijk een persoonlijke ‘click’ of connectie. Binnen de PS waren er ook wel wat mensen die achteraf met enige nostalgie terugkeken naar die gesprekken, op moment dat Vivaldi een vierkant draaiende ploeg bleek.
Maar tegelijk hield de PS, en zeker Magnette zelf, ramen en deuren dicht, naar de N-VA toe, in de informele contacten de afgelopen jaren. Magnette is er als de dood voor om te veel herinnerd te worden aan die periode van vrijage met De Wever, die nog altijd een sulfergeur verspreidt voor een pak Franstalige kiezers.
De PVDA laat niet na om nochtans telkens op die contacten van destijds te wijzen. Raoul Hedebouw zal dat in de campagne ongetwijfeld nog doen. “De PS voert gesprekken met alle partijvoorzitters waar het mee in regeringen zit, dat is al meer dan genoeg”, is te horen bij de top.
Magnette wil absoluut niet de campagne ingaan als een “mogelijke partner” van N-VA: overal herhaalt hij dat De Wever net de vijand is, die handig genoeg niet in de eigen kieskring opkomt. Omgekeerd geldt hetzelfde voor De Wever: elkaars perfecte vijanden dus in de campagne.
Alleen is De Wever veel explicieter over wat er daarna wél moet gebeuren: een staatshervorming en confederalisme kan er enkel komen via een samenwerking met de socialisten, is de overtuiging van zowat heel de N-VA-top vandaag.
Alleen kijkt niemand bij N-VA ervan op dat de rolluiken van Magnette potdicht blijven voor hen: “Het tegendeel zou pas verbazen”. Daar is De Wever dan nochtans wel weer kwetsbaar vanuit Vlaams Belang: Tom Van Grieken (Vlaams Belang) herhaalt overal dat “de N-VA niet met hen in zee wil, maar wel z’n ziel aan de PS gaat verkopen”. “Terwijl die nauwelijks geïnteresseerd zijn.”

De essentie: Magnette is in verkiezingsmodus. Met bakkers die brood mogen bakken, “op hun manier”.

Magnette komt vandaag met een nieuw boek, met 172 pagina’s een eerder kort werk naar zijn doen. “Het resultaat van de zomervakantie, hij voelde de drang om nog iets neer te schrijven”. In tegenstelling tot veel andere politici in campagnetijd, schrijft de PS-voorzitter zijn boeken helemaal zelf.
“L’Autre moitié du monde” is een “essay over de zin en waarde van werk”: een behoorlijk stevig, filosofisch-academisch traktaat. Niet toevallig is Magnette ook professor in de Politicologie.
Thematisch is het wel een beetje back-to-the-roots. Met zijn pleidooien over “ecosocialisme” schurkte hij dicht aan bij de groene beweging, de “waarde van werk” is veel meer klassiek-socialistische taal.
- Die blijft tegelijk verbazend ver van de realiteit staan, zeker ten opzichte van de Vlaamse arbeidsmarkt, waar nauwelijks nog werkloosheid is.
- In Wallonië ligt dat helemaal anders, en daar gaat het ook een stuk over, de verontwaardiging en het leed die daarmee gepaard gaan, leeft diep bij de PS.
- “Denkt u dat mensen graag werkloos zijn? Besef eens wat dat met een mens doet, als je kinderen elke dag zien dat je niet werkt. Wanneer je niets anders omhanden hebt dan thuis zitten en daar televisie kijken”, zo stelt Magnette vanmorgen in De Standaard.
- Hij geeft daarbij aan: “Er zal altijd een percentage zijn dat echt niet wil, maar de meeste mensen willen werken, die willen zich nuttig voelen en erkenning krijgen.”
- Alleen kan dat voor de PS “wel niet in eender welke baan”. “Als je een leerling-bakker die wil werken met natuurlijke bloem, zuurdesem en een houtoven, in een industriële bakkerij duwt waar hij alleen nog zakken bloem in een grote machine moet kappen, dan neem je alle zin uit zijn baan weg.”
Kortom: een basis om straks federaal onderhandelingen te gaan voeren over noodzakelijke hervormingen op de arbeidsmarkt (waar men zelfs binnen Vivaldi mikt op 80 procent werkzaamheidsgraad, volgens het regeerakkoord), kan dit amper zijn, zeker voor de Vlaamse partijen. Maar daar is het Magnette ook echt niet om te doen: het zijn verkiezingen.

Waarom dit ertoe doet: De PS licht toch een tipje van de sluier. Magnette denkt wel degelijk na over de N-VA. En dreigt.

In een pak kranten geeft Magnette dus interviews, gisteren was hij ook te gast bij Jeudi en Prime op de RTBF. Daar ging het over meer dan enkel zijn boek, namelijk ook over regeringsvorming.
Daarbij hanteert de PS-baas al maanden dezelfde boodschap: zonder de MR én zonder de N-VA, als het enigszins kan. Zeker bij de Franstalige liberalen heeft dat tot wat paniek geleid: men gelooft dat het Magnette menens is. “Alles om zo progressief mogelijke coalities te maken”, zal de komende vijf maanden de mantra vanuit de Keizerlaan zijn.
De pogingen van de MR om dus een soort strategische alliantie aan te gaan als antwoord daarop, met dan uitgerekend N-VA, zijn legio, vanuit de Franstalige socialisten. Alleen hanteert De Wever daar ironisch genoeg dezelfde aanpak als Magnette, in zijn houding naar de MR: de rolluiken zijn en blijven potdicht. Bij de N-VA ziet men 0,0 mogelijke winst in “discrete afspraken met Georges-Louis Bouchez (MR)”. “Die bestaan immers niet”.
Maar op de RTBF ging Magnette toch wat verder in op de electorale realiteit ten noorden van de taalgrens: “Als Vlaanderen een regering zou krijgen met rechtse Vlaams-nationalisten én extreemrechts, zou dat heel het land kunnen verlammen. En het is evident dat als de N-VA dan gaat besturen met het Belang, ze zich in de ban doen van alle andere partijen, en ze buitenspel zullen staan.”
Een opvallende verwijzing naar De Wever: Magnette die wel degelijk wakker ligt van de coalities aan Vlaamse kant. En die nu al waarschuwt voor een ‘federale paralyse’, als N-VA toch radicale keuzes zou maken.
Bij de PS wijst men erop dat “wij niet de enigen zijn die dat zeggen hé, kijk naar Vooruit: als N-VA zelfs maar op lokaal vlak het cordon sanitaire schendt, dan stopt het voor hen ook.”
En tegelijk maakt Magnette zich ook vrolijk, nu al, over het feit dat de N-VA mogelijks straks niet gehaast zal zijn om een Vlaamse regering te maken, en die onderhandelingen zou koppelen aan het federale niveau: “Dat is toch te gek voor woorden? De grote heraut van het confederalisme, die komt zeggen dat er geen regionale regering gevormd kan worden voor er federaal duidelijkheid is? Bovendien zonder rekening te houden met het resultaat in Vlaanderen. Dat is echt een extreem interessante manier van redeneren voor een confederalist. Straks gaat hij nog om een federale kieskring vragen?”, zo haalt Magnette met de nodige ironie uit, in diezelfde De Standaard, naar De Wever.
Bij de N-VA voorlopig geen reactie op die eerste schermutselingen. Stilte voor de storm, van wat straks onvermijdelijk komt in de kiescampagne: een clash tussen zwaargewichten, over de taalgrens.

Vanuit China: Een “diplomatiek succes van jewelste”? Sommige Vivaldisten vieren het toch zo.

“Een grote overwinning”, volgens MR-vicepremier David Clarinval. “Een succesvolle stap in de toename van export en de verbetering van de handelsbalans”, zo zegt dan weer Hadja Lahbib (MR), de minister van Buitenlandse Zaken.
Neen, over het EU-voorzitterschap gaat het voor één keer niet. Wel over de reden waarom premier Alexander De Croo (Open) toch ook wel twee dagen naar China trok: het opheffen van de beperkingen op de export van varkensvlees naar China. Dat moet effectief de handelsbalans met China (lichtjes) verbeteren. En Beijing heeft alles uit de kast gehaald voor dit bezoek: dat nog weigeren kon moeilijk.
De Croo zette donderdag om 10 uur ’s ochtends voet aan de grond in Beijing, China. Het is 8 jaar geleden dat een Belgische premier een officieel bezoek aan China heeft gebracht. Ontvangen met veel toeters en bellen, ging het meteen op weg naar de Verboden Stad, de Chinese trots en een verplichte stop voor alle delegaties. Samen met Hadja Lahbib werden de twee als toeristen rondgeleid in de stad, die netjes leeggeveegd was van toeristen. In dictaturen gaat dat alvast meer vlotjes.
De stoet vertrok vervolgens over met Belgische vlaggen versierde wegen naar de gloednieuwe Belgische ambassade in Beijing. Daar werden ze ontvangen door de Chinese minister van Buitenlandse Zaken zelf, Wang Yi. Het gebouw is helemaal gerenoveerd, “zero emission” verzekerd. Of het ook spionage-vrij is, dat blijft een open vraag met het Chinese regime.
Maar de premier was naar Beijing gekomen voor iets anders. De Chinezen zijn namelijk dol op het slachtafval van varkensvlees. Probleem: de export van varkenspoten, -koppen, -oren en -snuiten naar China is sinds 2018 geblokkeerd door de Afrikaanse varkenspest.
Dit knelpunt bleek snel opgelost te zijn op vrijdagochtend: meteen gingen Clarinval en Lahbib in overdrive, wat aantoont hoezeer de landbouw invloed kan hebben op het Belgisch (buitenlands) beleid.
“Dit is een grote overwinning voor onze boeren. Het mogelijk maken van de export van Belgisch varkensvlees naar China was voor mij een van de prioriteiten van deze legislatuur“, juichte Clarinval, minister van Landbouw.
“Deze succesvolle stap komt niet alleen onze varkenshouders ten goede, maar resulteert ook in een toename van de export en een verbetering van de handelsbalans met China“, voegde de minister van Buitenlandse Zaken eraan toe.

De harde cijfers: Dit is een druppel op een hete plaat, voor de handelsbalans.

Wat vertegenwoordigt de vleesindustrie in België als sector? De waarde van de varkensproductie in 2023 wordt geschat op 1,9 miljard euro. Als we daar de verwerking bij optellen, bijvoorbeeld tot charcuterie, komen we op 2,5 miljard euro. Dit alles vertegenwoordigt ongeveer 10.000 jobs en een productie van 1.032.197 ton.
De export van Belgisch varkensvlees klokte af in 2016 op 5.994 ton, het gemiddelde lag telkens rond de 6.000 ton vóór het embargo. Niet echt genoeg om de enorme handelsbalans van 27 miljard euro ten gunste van China om te keren, ondanks het overdreven enthousiasme van de twee ministers.
Blijft de vraag of die reactie ook passend is, in de huidige geopolitieke context. Zelfs voor het begin van het bezoek klonk er kritiek in de Kamer. Kamerlid Els Van Hoof (cd&v) vond dat de timing “niet verstandig” was, enkele dagen voor de verkiezingen in Taiwan: “We moeten niet de indruk wekken aan de kant van China te staan”, zei ze. Dezelfde redenering geldt voor de situatie in Oekraïne, waar China zich duidelijk heeft uitgesproken voor Poetin en zijn “bijzondere militaire operatie”.

De essentie, ondertussen: De Croo moet vanuit Beijing een brand blussen die is aangewakkerd door zijn eigen regeringslid Caroline Gennez (Vooruit).

“Ik wil afstand nemen van haar uitspraken”, verklaarde premier De Croo op Chinese bodem bij Radio 1. Een interview in Knack met Caroline Gennez veroorzaakt inderdaad veel opschudding in diplomatieke kringen, en krijgt weerklank in de Europese pers.
Gennez verklaarde dat Duitsland zich “niet tweemaal aan de verkeerde kant van de geschiedenis moet plaatsen” en dat Berlijn zich niet “aan het lijntje moet laten houden” door de Israëlische regering. Die woorden nam ze ook niet terug.
Dat alles werd zeer slecht ontvangen door de Duitse ambassadeur in België, Martin Kotthaus. Die reageerde persoonlijk, maar ook via de diplomatieke kanalen. Ook het Duitse ministerie van Buitenlandse Zaken reageerde afwijzend, net als leiders van de Joodse gemeenschap in Duitsland.
Vanuit Beijing liet De Croo weten dat “we andere Europese landen niet zouden moeten bekritiseren” en dat “we ons moeten concentreren op onze eigen positie”. “Als voorzitter van de EU kan België andere Europese landen leiden naar een eenduidige Europese positie. Dat is de beste manier om invloed uit te oefenen”, voegde de premier eraan toe.
Verschillende leden van de Vivaldi-coalitie, met name Groen, Ecolo, Vooruit, PS en cd&v blijven ondertussen eisen dat de regering zich aansluit bij de klacht die is ingediend door Zuid-Afrika tegen een mogelijk genocide van Israël in Gaza, bij het Internationaal Gerechtshof. Dat Hamas openlijk banden onderhoudt met het regime in Zuid-Afrika, en dat dit land militaire oefeningen houdt met Rusland, nog recent, doet er blijkbaar minder toe.
In de kern werd de soep ook niet zo heet opgediend woensdag: De Croo sneed het onderwerp niet aan. Dat zou dan volgende week wel kunnen, wanneer hij terug is. In Beijing herinnerde hij eraan dat “ons land één van de eerste Europese landen was die benadrukte dat er geen onschuldige burgerdoden meer zouden mogen vallen. Andere landen zijn ons gevolgd op dit pad.”
In afwachting van een volgende bijeenkomst van de kern over dit onderwerp, zal de premier “ervoor zorgen dat mogelijke problemen worden gladgestreken” met Duitsland, onze grootste handelspartner.

Ook om te volgen: Vivaldi wil nog voor het eind van de regeerperiode een nieuwe legerbaas.

Michel Hofman, de baas van het leger, CHOD in het jargon, wil op pensioen. Eerder dan nog een termijn van vier jaar te ambiëren, zwaait hij deze zomer af. Zo krijgt Vivaldi de kans om nog net in de laatste maanden van de regeerperiode een nieuwe baas voor vier jaar aan te stellen. Een beetje onverwacht, dus versnelt minister van Defensie Ludivine Dedonder (PS) de procedure. Dat maakte de VRT bekend.
De inschatting is dat er eigenlijk maar één naam echt in aanmerking komt: de nieuwe baas moet immers gerekruteerd worden uit het hoogste echelon van officieren, twee- of driesterrengeneraals.
Plus er zijn nog criteria: de taalrol wisselt normaal af. En omdat Hofman, die als admiraal weliswaar aan de kust woonde, toch Franstalig is, is het in principe nu aan een Nederlandstalige generaal (al is men op het hoogste niveau bij Defensie toch haast altijd perfect tweetalig).
En er moet ook wel wat rotatie zijn tussen de ‘machten’ of ‘componenten’ zoals dat tegenwoordig heet: na de zeemacht en de landmacht is het in principe nu aan de luchtmacht. Voor Hofman was er immers luitenant-generaal Marc Compernol van de landmacht. Zo komt men quasi altijd uit bij de huidige nummer twee van het leger, van de luchtmacht, luitenant-generaal Fred Vansina, die ook drie sterren heeft.
Alternatieven zijn de landmachter en luitenant-generaal Frédéric Goethynck, die de aankopen van defensie regelt. Al maakte die niet zo’n goede beurt toen hij in de pers stelde dat België “absoluut geen F-16’s kon leveren aan Oekraïne”, wat achteraf gezien onjuist was. Anderzijds is er admiraal Jan De Beurme, ook wel “de Beurminator’ genoemd door zijn personeel. Beiden maken minder kans.
De benoeming van Vansina, die aan Vlaamse kant wel steun heeft van Open Vld, geeft Dedonder en de PS dan weer de kans om een eigen ‘slag’ te slaan. De kabinetschef van Dedonder, Jamil Araoud, zou dan aan het hoofd van ADIV, de militaire veiligheidsdienst, benoemd kunnen worden. Dat weet De Tijd.
De benoeming is opvallend, omdat de man geen militair is. Hij werkte wel ooit bij ADIV, was cabinetard bij Laurette Onkelinx (PS) maar verkaste dan naar het Brussels Gewest, waar hij directeur was van de dienst Preventie en Veiligheid. Daar plukte Dedonder hem weg.
Een ultieme beloning in het hart van de veiligheidsdienst zou zo volgen. Zowel ADIV als het OCAD en de Staatsveiligheid moeten nieuwe bazen krijgen. Bij die laatste dienst geeft interim-directeur Francisca Bostyn, van cd&v-signatuur, vandaag opvallende interviews aan De Standaard en La Libre: ook zij is kandidaat om permanent baas te worden.

Nog geen witte rook: Cd&v zou nu toch een naam hebben om de Antwerpse lijst te trekken. Oost-Vlaming Khalid Benhaddou werd gevraagd, maar paste.

Bij cd&v blijft men in blijde verwachting van een naam om de vertrokken lijsttrekker Tinne Rombouts (cd&v) op te volgen, als hoofd voor het Vlaams Parlement in de provincie. Op Villa Politica gisteren wilde voorzitter Sammy Mahdi (cd&v) er niet veel over kwijt: hij wuifde ook de “geruchten” weg, als zou hij een reeks mensen gepolst hebben.
Nochtans bevestigen verschillende bronnen binnen zijn eigen partij opnieuw en met klem: de Gentse imam Khalid Benhaddou werd meermaals gevraagd door cd&v om hun rangen te vervoegen. Benhaddou was gisteren één van de vele gasten op de druk bijgewoonde boekvoorstelling van Annelies Verlinden (cd&v), de minister van Binnenlandse Zaken.
Die schreef “Eerlijk gezegd”, en op de boekvoorstelling liepen de cd&v-ministers en BV’s elkaar voor de voeten: onder meer Erik Van Looy, Cath Luyten en Walter Damen tekenden present. Jan Peumans (N-VA) en basketster Ann Wauters zaten in een panel over het boek.
Benhaddou werd door cd&v eerst gepolst om in Oost-Vlaanderen de lijst te versterken, of mogelijks zelfs te trekken: de Gentse imam blijkt uiterst ambitieus, en denkt ook aan meer dan een Parlementszetel, als hij zich zou lanceren in de politiek.
Maar in die provincie zijn de plekken al stevig bezet: voor de Kamer is er uiteraard Vincent Van Peteghem (cd&v), als kopman. Daarnaast is er ‘nieuwkomer’ Leentje Grillaert op de tweede plaats voor cd&v, zij komt nu van het provinciale niveau. Voor de Vlaamse lijst is er staatssecretaris Nicole de Moor (cd&v), op twee kreeg ondervoorzitter Robrecht Bothuyne (cd&v) een min of meer zekere plek, en op drie staat Joke Schauvliege (cd&v).
Voor Antwerpen ligt dat anders, na het vertrek van Rombouts. Maar dat hield dan wel in dat Benhaddou moest verhuizen: dat bleek uiteindelijk te complex.
De kans groeit ondertussen dat het toch opnieuw Koen Van den Heuvel (cd&v) wordt, de populaire man uit Puurs. Die was al Vlaams minister, en in 2019 lijsttrekker voor het Vlaams Parlement, waarbij hij het zeker niet onaardig deed. Maar zeker is zijn naam (nog) niet.

On the campaign trail (1): Vlaams Belang zet alle chips in op Van Grieken.

“Een huis-aan-huisfolder die overal in de bus zal vallen, marktflyers, sociale media, maar ook billboards en zelfs een reclamewagen die door Vlaanderen zal rijden”: Tom Van Grieken (Vlaams Belang) is niet toevallig een marketeer, en zijn partij heeft een enorme oorlogskas. Vlaams Belang kondigde gisteren dus een grootse kiescampagne aan, waar het flink wat geld tegenaan smijt.
Opvallend is dat die overal in Vlaanderen uitpakt met voorzitter Van Grieken, meer dan ooit het boegbeeld. Niet toevallig blijkt immers uit peilingen dat de voorzitter, ondanks z’n jonge leeftijd al één van de langst zittende, erg goed scoort bij de Vlaming: hij zit nu steevast in de top-vier van populairste figuren. De slogan wordt “Anders en beter’, waarbij de partij zich expliciet als beleidsalternatief wil zetten.
Logischerwijze presenteert Van Grieken zich dan vroeg of laat ook als kandidaat minister-president, maar dat wilde hij gisteren nog niet doen. Het is dus een klassieke ‘change’– of ‘veranderings-campagne’: een template die al erg veel politici en partijen overwinningen bezorgde.
Opvallend, en ook weer niet, is dat het daarbij niet enkel om het core-thema van migratie zal draaien, maar ook om een “sociaal en welvarend Vlaanderen”: de tent moet breder gezet.
Maar tegelijk blijft de partij manifest antisystemisch: “Er is maar één partij die het systeem zelf wil aanpakken en dat is het Vlaams Belang. Wij willen de Vlamingen eindelijk het beleid geven waarvoor ze al jaren stemmen en de democratie in Vlaanderen herstellen. Om dat te kunnen doen is er een massale stem op het Vlaams Belang nodig.”

On the campaign trail (2): PVDA zet veel chips in op Hedebouw.

Veel gelijkenis bij PVDA. Daar kondigde de partij aan dat voorzitter Raoul Hedebouw (PVDA) de lijst in Luik gaat trekken. Dat doet hij opnieuw, in 2019 leverde dat een reeks zetels op en de best scorende provincie.
Maar, Hedebouw moet ook voor PVDA veel breder en dus ‘nationaal’ uitgespeeld worden: niet onlogisch, want ook hij duikt systematisch op als veruit populairste PVDA’er, ook in Vlaanderen, in de lijstjes. Zijn partij zet nu vol in op hem, al is het afwachten of Hedebouw z’n hoofd net als dat van Van Grieken op elke affiche zal staan.
“Hij is de enige partijvoorzitter die in het hele land campagne gaat voeren”, zo kondigde PVDA gisteren zelf trots aan. De communisten zijn inderdaad de enige ‘unitaire’ partij in het landschap.
Daar wil Hedebouw zelf nu een strijdpunt van maken: “Ik ga ook campagne voeren in het hele land, van West-Vlaanderen tot Henegouwen, en ook in Limburg en Luik natuurlijk. Ik ga in debat gaan met partijvoorzitters van het noorden en het zuiden van het land, en ik ga dat doen in de beide landstalen. Dat is uniek in de recente geschiedenis van het land. Net zoals onze partij uniek is: wij zijn de enige nog nationale partij en we verdedigen de eenheid van het land.” (cv/ddw)