Het zat er aan te komen, nadat Open Vld-voorzitter Egbert Lachaert een ballonnetje opliet in die richting, en zeker nadat MR-staatssecretaris Mathieu Michel (MR) er een potje van maakte door over z’n eigen loon te pochen (hij zou 15.000 euro netto verdienen, verklaarde hij op televisie, quod non) : Vivaldi wil een plafond van de index op de eigen lonen van ministers en staatssecretarissen. Dat zou dan een “soberheidspakket” gedoopt worden.

Meteen sprong Groen-Kamerlid Kristof Calvo erop, om toch nog eens te herinneren aan een bredere belofte van Vivaldi, in hun regeerakkoord: “Een goed initiatief: politici en partijen moeten inspanning leveren. Maar net zo cruciaal: het structureel hervormen van het statuut van politici én de partijfinanciering.”

Opvallend is dat ondertussen zowel het VBO, de federale werkgeversorganisatie en Unizo, de kleine zelfstandigen en KMO’s aandringen op ingrijpen op de automatische indexering van de lonen. Daarbij draaien ze wat rond de pot: noem het vooral niet een “indexsprong”, maar ” dringend praten over de gevolgen van de automatische loonindexering”, zo verwoordt VBO-baas Pieter Timmermans het in De Standaard.

Danny Van Assche, de Unizo-baas, is iets meer rechtuit: “Ik heb de indruk dat onze vrienden van de vakbond het niet willen snappen. Een op de drie kmo’s verwacht in de ­nabije toekomst mensen te moeten ontslaan, nog eens zoveel wil de productie terugschroeven.”

De vraag is of daarbij de loonkosten echt zo cruciaal zijn in het geheel van deze crisis: de meeste bedrijven kijken vooral naar de energiekosten, en de inflatie in de grondstofkosten, die de productiekost met vaak gewoon 50 procent doen toenemen.

Overigens volgt morgen al een eerste forse syndicale opstoot: de NMBS staakt, en daarbij zal maar een kwart van de treinen rijden.