In het nieuws: China heeft voorgesteld om de veiligheidssamenwerking met Hongarije te verdiepen.

• Orbán en de Chinese minister van openbare veiligheid Wang Xiaohong ontmoetten elkaar in Boedapest. Ze bespraken onder andere het verdiepen van de samenwerking in terrorismebestrijding, het bestrijden van grensoverschrijdende criminaliteit en capaciteitsopbouw voor rechtshandhaving.
• Dit aanbod is opmerkelijk. Het komt op een moment dat de relatie tussen Hongarije en de traditionele westerse bondgenoten verslechtert. Orbán is al een tijd de luis in de pels bij allerhande EU- en NAVO-toppen. Hij blokkeert met de regelmaat van de klok initiatieven.
• Orbáns woordvoerder steekt dan ook niet onder stoelen of banken dat Hongarije vindt dat “het respect steeds meer ontbreekt in de internationale diplomatie”. “Maar tussen Hongarije en China is dat altijd zo gebleven”, klonk het.
• Hongarije heeft ook nauwere banden met Moskou en heeft zich actief ingezet om de relatie met Beijing te versterken, waaronder de deelname van Orbán aan een forum in Beijing over de Nieuwe Zijderoute die China wil uitrollen. De blik van het land verschuift dus.

Orbán hoopt op de terugkeer van Trump

Gevolgd: Orbán toont weer eens zijn onberekenbaarheid.

• Toch wil Orbán zijn blik niet definitief afwenden van het Westen. Over de toetreding van Zweden tot de NAVO, dat Hongarije als enige land in het militair bondgenootschap nog moet goedkeuren, zei Orbán afgelopen weekend dat “we op koers zitten om de toetreding te ratificeren bij het begin van de lentezitting van het parlement”.
• Tegelijk stuurde Hongarije zijn kat naar de veiligheidsconferentie in München en wordt een Amerikaanse delegatie op bezoek in Boedapest vrolijk genegeerd.
• Orbán is hoe dan ook geen fan van veel samenwerking met de huidige Amerikaanse regering. In de speech meldde hij dat “we heel graag zouden zien dat president Donald Trump terugkeert naar het Witte Huis en vrede maakt hier in het oostelijke deel van Europa”.
• De politiek van de Hongaarse premier lijkt te zijn: liever losse samenwerkingsverbanden met individualistische landen en gelijkgestemde leiders, dan langdurige en onvoorwaardelijkere steun via de EU of de NAVO.