Ook de verschillen in onderwijs zijn erg groot. Het Belgische onderwijssysteem is vooral gericht op reproductie van kennis, terwijl je in Nederland al in een vroeg stadium leert om de geleerde kennis toe te passen waarbij men al het mogelijke doet om de creativiteit en inventiviteit te prikkelen. En zijn het niet juist die twee eigenschappen die een ondernemer in zich zou moeten hebben?
De Nederlandse scholier doet ongetwijfeld onder voor de Vlaamse als het om feitenkennis gaat en de mogelijkheid om die te reproduceren. Maar als het om vaardigheden gaat dan heeft de Nederlander vaak een voorsprong. Kijk bijvoorbeeld naar de taal. In tv-programma’s als Het Nationaal Dictee of Tien voor Taal winnen de Vlamingen op kennis van de grammatica en spelling vaak met straatlengtes voorsprong.
Maar taal is niet alleen de regels kennen, je moet er ook mee om kunnen gaan. Iemand kan met een assortiment juist gespelde woorden het Nederlands op een vreselijke manier vermoorden. Het omgaan met taal is als muziek maken. Je kunt wel noten leren lezen, maar als je nooit achter die piano gaat zitten dan zal het niet meevallen om een mooie partituur uit te toetsen te wringen. Je zult moeten oefenen, ermee spelen, het moeten toepassen. Juist in het omgaan met die taal schieten veel Vlamingen ten opzichte van de Nederlanders veelal tekort.
In het boek ‘Waarom Belgen niet kunnen voetballen en Nederlanders nooit wereldkampioen worden’ toetst Van Wijk alle (voor)oordelen op kritische wijze aan talloze praktijkervaringen. De Vlaamse obsessie voor het sluiten van compromissen is volgens hem de reden waarom niet Balkenende maar Van Rompuy president van Europa werd. De Nederlander is de dominee die zijn mening niet hard genoeg van de daken kan schreeuwen. De Vlaming is een jezuïet die zijn keuzes aanpast aan de omstandigheden. Dit in de wetenschap dat er meer dan één weg naar Rome kan leiden.
Lezers van Express.be kunnen het boek hier tegen een extra korting bestellen