Ze blijven een heel andere strategie voeren, oud-Kamervoorzitters Herman De Croo en Siegfried Bracke (N-VA). Beiden kwamen in het oog van de storm terecht, toen bleek dat een deel van hun pensioen betaald werd via een regeling die eigenlijk geen wettelijke basis had, én eigenlijk het wettelijk plafond ook oversteeg.

De ene: De Croo reageerde initieel bijzonder verbaasd, kon zich niet inbeelden dat dit een onwettige constructie was, maar besliste daarop het geld weg te schenken.

• Dat deed hij wel niet meteen, wijselijk, zo blijkt nu. Want ondertussen kwamen er twee juridische adviezen binnen, die de hele constructie als onwettig bestempelden en de Kamer adviseren om het geld terug te vorderen. Ze wezen er zelfs op dat er strafbare feiten waren gepleegd.
• Gisteren besliste De Croo daarop om het geld niet weg te schenken, maar het gewoon aan de Kamer terug te betalen. “De politiek beleeft woelige tijden en ik wens een voorbeeld te stellen om te vermijden dat mijn reputatie verder besmeurd wordt”, zo liet hij in een persmededeling via zijn partij Open Vld weten. Hij wacht dus niet de verdere beslissingen van de Kamer af: die wilden eerst nog bijkomend advies.
• Tegelijk dekt De Croo sr. zich wel juridisch in: “Mijn beslissing deze vergoeding terug te storten kan geenszins als een schuldbekentenis worden beschouwd.” En nog meer: hoewel in 2003, onder zijn voorzitterschap, de regels nog werden aangepast voor deze constructie, ontkent hij elke betrokkenheid: “Ik wens u er in dit verband op te wijzen dat ik zelf op geen enkele manier betrokken ben geweest bij het instellen van deze vergoeding. Het was het College van Quaestoren dat in 1998 en 2003 hieromtrent beslissingen nam.”
• Eerder stak premier Alexander De Croo (Open Vld) z’n nek uit, in een televisie-uitzending, voor z’n vader. Dat de zoon dreigt meegesleurd te worden in de reputatieschade, speelt voor vader Herman ongetwijfeld mee, om meteen de hele som terug te betalen. Daarbij hoort de nodige retoriek: “De Kamer van Volksvertegenwoordigers is het hart van onze democratie en moet boven elke verdenking staan. Dat is de enige wijze waarop zij in volledige onafhankelijkheid haar controlerende en wetgevende functie kan vervullen en waar ik mij als voorzitter van de Kamer tussen 1999 en 2007 altijd voor heb sterk gemaakt.”

De andere: Zoals gezegd zit de andere bekende oud-voorzitter, Siegfried Bracke, op een heel andere aanpak.

• Hoewel hij initieel niet reageerde, haalde de Vlaams-nationalist daarna in twee columns in Doorbraak vlijmscherp uit naar alles en iedereen: de Kamervoorzitter Eliane Tillieux (PS), de media die erover berichtten, en ook partijgenoten die kritisch waren. Ook liet hij verstaan dat de zaak voor een rechtbank zal uitgevochten worden: geld terugbetalen is niet aan de orde.