“Mijn mening doet er niet toe.” Het moet al lang geleden zijn, dat de rijzende ster van de N-VA, minister van Omgeving Zuhal Demir, zich zo voorzichtig opstelde, en haar mening blijkbaar niet van tel is. Meteen een interessant precedent in de Wetstraat.

• Het zegt ongeveer alles over het grote Ventilus-dossier, de hoogspanningslijn in West-Vlaanderen. Dat dossier leidt tot spanning in de Vlaamse regering, waar elk vertrouwen tussen de coalitiepartners zoek is, om elkaar rugdekking te geven bij moeilijke beslissingen. Dat verklaart meteen waarom niemand in de Vlaamse regering zich op voorhand wilde uitspreken in het moeilijke dossier.
• De vraag is daarbij of de windmolenparken op zee, die steeds meer stroom leveren, met grote hoogspanningslijnen boven of onder de grond geconnecteerd moeten worden met de rest van Europa. Die lijnen lopen door een pak West-Vlaamse gemeenten, en de lokale burgemeesters zijn in rep en roer. Zij hebben last van NIMBY-druk: protesterende buurtcomités, en willen dus absoluut ondergrondse leidingen.
• Het merendeel van de burgemeesters is cd&v van strekking, maar er zitten ook wel wat N-VA’ers bij. En dus aarzelen beide partijen, terwijl Open Vld, de derde regeringspartner, al lang kleur heeft bekend: bovengrondse leidingen zijn veel sneller klaar en veel goedkoper. Dat is de enige garantie om te kunnen volgen, en snel en robuust de stroom te ontsluiten, zo zegt zij.
• Bij N-VA is men zich bewust van het risico: Demir die beslissing laten dragen, en cd&v de handen laten afhouden, kan leiden tot een scenario zoals het stikstofdossier. Daarbij organiseert cd&v van onderuit veel verzet tegen een beslissing die ze zelf mee in de Vlaamse regering nam. Cd&v-voorzitter Sammy Mahdi dook in een video op, met een overal boven zijn stadskostuum, bij een varkensboer, om uit te halen naar Demir, in dat dossier.
• Geen twee keer dus: N-VA wil de beslissing in opperste collectiviteit van de Vlaamse ploeg van Jan Jambon (N-VA) nemen. Vraag is dus of het er al door komt, voor de zomer. Indien niet, dan blijft men de onvermijdelijke hete aardappel meenemen, iets wat niet bepaald zou getuigen van slagkracht, voor de Vlaamse regering.