Het was Thomas Dermine (PS), de staatssecretaris voor Relance in Vivaldi, maar ook een beetje de huisideoloog op vlak van overheidsfinanciën, die de discussie over de begroting scherp stelde, door op z’n flamboyante wijze Mario Draghi te citeren, toen die als baas van de ECB de euro moest redden: “Whatever it takes”.

Deze keer gebruiken Dermine en de PS diezelfde slogan in het kader van de begrotingsonderhandelingen binnen Vivaldi, wanneer het gaat over de koopkracht en de Belgische gezinnen: “Whatever it takes”.

Meteen maakten ze zo ook duidelijk wat ze denken over de plannen van de liberalen, en ook premier Alexander De Croo (Open Vld) om de ontsporing van de begroting toch wat onder controle te houden. Die opende de begrotingsdebatten met een nota, waarin hij op tafel legde om op twee jaar tijd, voor 2023 en 2024 toch 0,7 procent te besparen. Daarvan was al 0,4 procent ‘afgesproken’ en komt er nog 0,3 procent bij of 1,826 miljard, zo stelde de nota. Om zo te eindigen op een tekort van 3,1 procent in 2024, net boven de Maastricht norm.

Maar de discussie stokt, omdat de PS die nota en de premisses eigenlijk niet aanvaardt. En kijk, Groen zet zich nu manifest ook op die lijn. Voorzitter Jeremie Vaneeckhout (Groen) lanceerde gisteren een media-offensief, en trok naar de camera’s van Villa Politica.

• “Ik heb de vorige regering gezien, die een taxshift heeft gedaan die jaarlijks een gat in de begroting slaagt van 5 miljard. En diezelfde partijen komen nu ons lesjes leren dat we ‘moeten besparen’”, zo sneerde hij.
• “De begroting van de mensen is belangrijker dan die van de overheid. De ultieme doelstelling is gezinnen, alleenstaanden en bedrijven door de crisis loodsen. We hebben nu geen nood aan een boekhoudersmentaliteit.”
• Waarna Vaneeckhout zich later op Twitter, waar ook deze voorzitter wel erg hyperactief is, over die ‘boekhouders’ toch nog wilde verduidelijken om zeker niemand te kwetsen, een belangrijke bekommernis dezer dagen voor politici: “Ik heb een enorm respect voor boekhouders. Ik studeerde zelf accountancy-fiscaliteit in mijn master beleidseconomie. Cruciale job, alleen verwacht ik van politici dat ze beleid maken & oplossingen aanreiken vr de hele maatschappelijke balans, niet alleen(!) de financiële balans.”

De positionering is van belang, omdat het Vivaldi zo wel verdeelt in ruwweg twee kampen: diegenen die de begroting toch willen in het oog houden, met MR op kop, maar ook Open Vld en cd&v aan de ene kant, en vooral PS, Ecolo en Groen aan de andere kant. Vooruit laveert er handig tussen, maar zal zeker op de sociale dossiers van eigen ministers niets toegeven.

Ook de groenen willen voor de eigen dossiers ondertussen boter bij de vis: minister van Mobiliteit Georges Gilkinet (Ecolo) legde deze week andermaal zijn eis op tafel om voor de NMBS liefst 4 miljard extra te krijgen. Dat valt zeer zwaar bij de coalitiepartners, waar men het gevoel heeft “in een bodemloze put geld te storten”, zo stelt een regeringsbron.

Overigens is die verdeeldheid binnen de ploeg zo diep, omdat zelfs over het eerste pakket besparingen, dat Vivaldi eigenlijk al afklopte van bij de start, en dat voor 0,4 procent minder tekort zou moeten zorgen, ook helemaal geen consensus is. Dat is een oude, beproefde techniek, die de PS in zowat elke regering toepast: laat de coalitiepartners meermaals betalen voor hetzelfde.

In casu nu die besparingen, onder meer bij de RVA over tijdskrediet, daarvan veegde men de concrete uitwerking ruwweg van tafel, zowel bij PS als de groenen. Of hoe het dus nog een heftig weekend zal worden, nadat De Croo terugkeert van de EU-top in Praag.