Eind juli raakte bekend dat de Belgische federale regering een principeakkoord heeft gesloten met de Franse energiereus Engie over het langer openhouden van de jongste kernreactoren van ons land, Doel 4 en Tihange 3. Voor veel realisten in de klimaat- en energiecrises is dat akkoord een goede zaak. Sommigen lezen er echter vooral een pr-stunt in, en hebben het over de kleine lettertjes, waarover met minder geestdrift wordt gecommuniceerd. Zo zou België mee opdraaien voor de kosten van het bijkomend nucleair afval dat tijdens de tien jaar van de levensduurverlenging wordt geproduceerd. Academicus Manuel Sintubin (KU Leuven) denkt, als geoloog, dat de berging van het hoogradioactieve puin in een stabiele laag diep onder de grond, goed te verwezenlijken is. Maar daarvoor moet de regering eerst keuzes durven maken.
Geoloog Manuel Sintubin (KU Leuven) over Belgisch atoomenergiebeleid en berging kernafval: “Ik geloof in een nucleaire renaissance”
Waarom is dit belangrijk?
In het licht van de klimaat- en energiecrises staat kernenergie weer volop in de belangstelling. Er komt bij de opwekking van deze energiebron geen koolstofdioxide vrij. Bovendien geldt de technologie over het algemeen als erg betrouwbaar. Voorstanders worden echter gedwongen om het netelige probleem van het kernafval, dat miljoenen jaren radioactief blijft, opnieuw onder ogen te zien.“Het belangrijkste dat al heel lang aansleept, is om het proces op te starten van de geologische berging”, zegt Sintubin in een gesprek met Business AM.
“De facto is nog altijd niet beslist wat het langetermijnbeheer gaat zijn van ons kernafval. Het is zelfs nog altijd niet beslist dát het een geologische berging wordt. In het proces dat nu bezig is, denk ik dat energieminister Tinne Van der Straeten (Groen) er toch wel werk van wil maken om finaa