Na de publicatie van het Staatsblad over het aantal mandaten en bezoldigingen van de Belgische politici, is het de beurt aan vzw Gerfa om haar analyses over de ministeriële kabinetten te delen. Een deel van de Belgische politiek dat in mysterie gehuld blijft.
De kranten van Sud Presse hebben vrijdag de bevindingen van de Gerfa gepubliceerd. Zo vernemen wij bijvoorbeeld dat de Waalse minister van Volksgezondheid, Christie Morreale (PS) – wij herinneren eraan dat er in België 9 ministers van Volksgezondheid zijn – niet minder dan 65 werknemers in dienst heeft. Jean-Luc Crucke (MR) heeft er ‘slechts’ 40, net als Valérie De Bue (MR). In totaal zouden de Waalse ministers 416 medewerkers hebben, meldt Gerfa.
Als gevolg van het institutionele systeem zijn de Franstaligen ook vertegenwoordigd in Brussel en in de Federatie Wallonië-Brussel (Franse gemeenschap). Dit brengt het totaal aantal cabinettards op 693 tegen slechts 283 aan Vlaamse zijde. Rudi Vervoort (PS), die 82 cabinettards heeft,
Overdrijven de Franstalige politici? Ja en nee. De wet staat hen dit toe, en sommige ministers, waaronder bijvoorbeeld de Waalse minister-president Elio Di Rupo (PS), maken gebruik van minder personeel dan zij zich kunnen veroorloven. Gerfa wijst ook op de transparantie van de ministeriële kabinetten van de deelstaten ten opzichte van die op het federale niveau.
Volgens een enquête van de VRT zouden de federale ministers onder de regering-De Croo 838 werknemers tellen. Dat is meer dan onder de regering-Michel, maar er zijn ook meer portefeuilles verdeeld over de vele Vivaldi-partijen. Dit alles heeft natuurlijk een prijs. De werking van de federale overheid kost bijvoorbeeld 65 miljoen euro per jaar.
Dotaties aan de partijen
Hoe dan ook zullen de verschillende regeringen gedwongen worden in de kosten te snoeien. Dat geldt zowel voor de administratie als voor de politieke partijen. Zodra de gezondheidscrisis voorbij is en de Europese enveloppe op tafel ligt, zal de Staat noodzakelijkerwijs de broekriem moeten aanhalen na een begroting die in 2020 (en waarschijnlijk in 2021) geëxplodeerd is.
Vivaldi besloot ook de partijdotaties aan te pakken door de bedragen te plafonneren. Een aanval op de grote jongens, zoals de N-VA en het Vlaams Belang. Die partijen stellen voor om het per stem toegekende bedrag te herzien (3 euro per jaar per verkregen stem). Dat is een hervorming die de kleinere partijen meer schade zou berokkenen.
Veel van de zaken die gefinancierd worden met dat geld zijn ook niet meer van deze tijd: chauffeurs, koks, pensioenuitkeringen en onbeperkte kabinetten, onder andere.
Lees ook:
