In het nieuws: het jongste rapport van Carbon Tracker.

• In het onderzoek neemt Carbon Tracker de emissiereductiedoelstellingen van ’s werelds grootste bedrijven in fossiele brandstoffen onder de loep.
• De belangrijkste conclusie is dat deze doelen niet ambitieus genoeg zijn.

De methode: Het rapport analyseert de doelen die zijn aangekondigd door de 25 grootste beursgenoteerde bedrijven in termen van productievolume in 2022.

• Voor het eerst worden ook grotendeels door de overheid beheerde bedrijven meegenomen. Nationale oliemaatschappijen – volledig in handen van de overheid – en bedrijven gevestigd in Rusland worden niet meegerekend.
• Waarom worden niet alle wereldwijde oliegiganten in aanmerking genomen? Omdat het rapport gedeeltelijk is bedoeld voor investeerders die invloed kunnen uitoefenen op bedrijven. “Vermogensbeheerders en banken die op zoek zijn naar portefeuilles in lijn met het klimaatakkoord van Parijs kunnen deze analyse gebruiken om het klimaatbeleid van bedrijven te beoordelen,” schrijft Carbon Tracker.

Allemaal slechte studenten, maar sommigen slechter dan anderen

Conclusies:

• Carbon Tracker merkt op dat de inzet van deze bedrijven voor emissiereductie in bijna een jaar niet is veranderd: ze staan “stil”. Sterker nog, de doelen van sommigen van hen zijn zelfs naar beneden bijgesteld.
  • Dit geldt met name voor BP, dat zijn doelstelling voor het verminderen van de productie van koolwaterstoffen tegen 2030 heeft verlaagd van 40 procent naar 25 procent.
  • Ook Shell verzette de doelpalen: het kondigde onlangs aan dat zijn olieproductie stabiel zou blijven tot 2030. Eerder had het bedrijf gezegd dat het zijn productie gedurende het hele decennium met 1 tot 2 procent per jaar wilde verlagen.
• De denktank waarschuwt ook dat hoewel de meeste bedrijven beweren “netto nul” te willen gaan, dit concept niet dezelfde doelen omvat voor elk bedrijf. “De meerderheid van de doelen van deze bedrijven zijn niet gebonden aan concrete klimaatlimieten,” staat in het rapport.
• Over het algemeen blijkt uit het rapport dat Europese bedrijven “systematisch ambitieuzere doelen hebben dan hun Noord-Amerikaanse tegenhangers”.
• Het is ook interessant op te merken dat van de vijf slechtst beoordeelde bedrijven, er vier grotendeels eigendom zijn van de overheid.
  • Bij deze bedrijven hebben de emissiereductiedoelen doorgaans alleen betrekking op operationele emissies. Dit is slechts een klein deel van hun totale emissies. Ze houden geen rekening met de emissies die worden gegenereerd door het verbranden van olie en gas die hun klanten kopen: 90 procent van hun werkelijke koolstofvoetafdruk wordt genegeerd.

“Bedrijven moeten zich bewust zijn van de impact die de verschuiving van fossiele brandstoffen naar schone technologieën kan hebben op hun resultaat. Onze analyse laat zien dat ’s werelds grootste olie- en gasbedrijven nog lang niet op één lijn zitten met de Parijse doelstelling van 1,5 graden en investeerders in gevaar blijven brengen door geen productieverlagingen te plannen, terwijl de energietransitie steeds sneller gaat.”

Mike Coffin, hoofd Olie, Gas en Mijnbouw bij Carbon Tracker en co-auteur van het rapport

Ranglijst

In het rapport staat een ranglijst van de 25 bedrijven op basis van de mate van ambitie van hun klimaatdoelstellingen.

• Bovenaan, voor het vierde jaar op rij, staat Eni. Het Italiaanse bedrijf is ook het enige “waarvan de emissiedoelstellingen mogelijk kunnen worden beschouwd als afgestemd op die van Parijs”.
  • Ter herinnering: de Overeenkomst van Parijs heeft als doel de stijging van de gemiddelde wereldwijde temperatuur ruim onder de 2°C boven het pre-industriële niveau te houden en de inspanningen voort te zetten om de temperatuurstijging te beperken tot 1,5°C boven het pre-industriële niveau.
• Het is echter beter om Eni te omschrijven als de “minst slechte leerling” dan als de “beste leerling”. Carbon Tracker merkt op dat “de geloofwaardigheid van hun benadering om deze doelen te bereiken in twijfel kan worden getrokken vanwege hun afhankelijkheid van de verkoop van activa, oplossingen gebaseerd op de natuur, CCS (carbon capture and storage) en koolstofcompensaties”.
  • Veel andere bedrijven zeggen ook te vertrouwen op koolstofafvang en -opslag en compensaties en compensaties. Deze twee methoden hebben echter nog niet op grote schaal hun waarde bewezen.
  • Vorige week nog meldden we dat Shell zijn (grote) CO2-compensatieprojecten heeft stopgezet.
• De top vier wordt aangevuld, in volgorde, door TotalEnergies, Repsol en BP. “Ze hebben allemaal tot doel om tegen 2050 een netto nul uitstoot te bereiken, met tussentijdse absolute reductiedoelen, maar ze sluiten allemaal de uitstoot van bepaalde belangrijke activiteiten uit”, aldus de denktank.
• De laatste plaats is voor ’s werelds grootste oliemaatschappij: Aramco. Het Saoedische bedrijf wordt bekritiseerd omdat het “de enige speler is die zijn emissiereductiedoelstellingen beperkt tot de activa die hij volledig bezit en exploiteert”, aldus het rapport.

(nd/evb)