De Croo zet, met de moed der wanhoop, alles op “de economie” en zoekt uitgerekend daar de strijd met De Wever: diens communautaire eisenbundel ziet Open Vld als de zwakke plek

“Wir haben es geschafft. Wij hebben het gedaan. Dankuwel Alexander”. Open Vld-voorzitter Tom Ongena zette alle registers open, om zijn leider, de premier, de hemel in te prijzen. Dat het bij Open Vld draait om één man, eerste minister De Croo, was al langer duidelijk. Op de nieuwjaarsreceptie onderstreepte de partij nogmaals waar het voor hen om draait: de economie. De liberalen profileren zich daarbij als de ultieme garantie, de verzekeraar van die welvaart. “Niet door elke dag de krantenkoppen te halen met een zoveelste straffe uitspraak, maar door resultaat boeken en vooral samen te werken, zodat mensen er beter voorstaan”, zo predikte De Croo. Een gok, want zo bekampen ze de N-VA uitgerekend op het strijdveld van “Vlaamse welvaart”, exact daar waar Bart De Wever hen graag wil treffen. Open Vld rekent erop dat de communautaire eisenbundel van N-VA de zwakke flank is waar zij kunnen doorbreken: “Laten we ons niet verliezen in eindeloze discussies over nog maar eens een staatshervorming. Energieverlies en welvaartsverlies.” De grote vraag blijft of De Croo en co het nog geloofwaardig verkocht kunnen krijgen.

Met bijdragen van Baptiste Lambert en Corneel Vanfleteren.

In het nieuws: Geen uitgesproken kandidaat-premier meer, wel een lofzang aan leider De Croo.

De details: Liberalen en Vlaams-nationalisten gaan allebei voor het thema ‘welvaart’. Het is door te beuken op de ‘communautaire flank’ van N-VA, dat De Croo en Ongena hopen het tij van de peilingen te keren. Vragen over een ‘Vlaamse meerderheid’ zitten daarbij niet altijd even lekker.

“Ik ben blij dat onze premier terug bij ons is. Uit China. Ik las onlangs nog een interview met Alexander waarin hij zegt “al wie oren en poten heeft moet aan het werk. Ik zou die oproep toch maar ernstig nemen als ik jullie was. Want dankzij Alexander kunnen oren en poten, weliswaar van onze varkens, opnieuw worden geëxporteerd naar China. Alvast heel goed nieuws voor onze Vlaamse varkensboeren.”
Het was een wat bizar grapje, waarmee voorzitter Tom Ongena zijn politieke leider De Croo verwelkomde: niet duidelijk of de premier zijn China-trip nu zo graag herleid ziet tot een botte diplomatieke ruilhandel met de nummer twee van de wereld over varkens.
Liever presenteert de premier zich, en laat hij zich presenteren, als de ‘doener’. Of zoals hij zelf stelde, de man die “de mouwen opstroopt”, “die de zaken aanpakt en partners zoekt”, die “niet de grote beschouwingen geeft, maar wél de middenklasse door twee stormen geloodst heeft en hen beschermd heeft”. En er fijntjes aan toevoegt, “veel beter dan de rest van Europa”.
Het was dat beeld, van de “beschermers”, dat Ongena ook onderstreepte, en bijna letterlijk plakte als label op de premier: “Wij zijn, als een van de weinige Europese landen, sterker uit deze crisis gekomen. Wir haben es geschafft. Dankuwel Alexander. Wij, liberalen, hebben onze welvaart beschermd.”
En nog eens, voor diegenen die het niet gesnapt zouden hebben: Als het om onze welvaart gaat, om de portemonnee van de mensen, ben je alleen bij ons aan het juiste adres. Bij ons liberalen.”
Die hadden in hartje Brussel gekozen voor de kleinere zaal van La Madeleine, die daardoor gezellig volliep. Een grote glittertrap op het podium deed de rest: elke lijsttrekker mocht onder luid applaus en high fives en kussen de trap afdalen, voor sommigen een gevaarlijke evenwichtsoefening.
Het maakte dat het geheel een typische Open Vld-sfeer gaf: heel veel opgepompte show voor de camera’s, in de wandelgangen vragen over de existentiële bedreiging die uitgaat van rampzalige peilingen. “Nu voel je hoe het moet geweest zijn in de laatste uren van de Titanic. Het orkest speelt des te luider, blijkbaar”, zo liet een blauw kopstuk met het nodige cynisme optekenen, gisterenavond.

De essentie: De Croo kiest het terrein voor de clash met De Wever. And it’s the economy, stupid. De blauwe overwinning moet komen via een omweggetje langs het communautaire.

Feit blijft dat Open Vld in de peilingen richting een electorale ramp fietst: in een pak provincies zou de partij de kiesdrempel niet halen. Maar De Croo en Ongena, plus al die enthousiaste lijsttrekkers op het podium, toonden geen spatje twijfel, integendeel.
De strategie is duidelijk: zowel De Croo als Ongena zochten expliciet de clash met de N-VA en Bart De Wever. Voor de liberalen en hun strategische adviseurs is het duidelijk: in het centrum zal de slag uitgevochten worden, en nét daar, op het terrein dat ook N-VA heeft gekozen als het verkiezingsthema: de welvaart, de economie, de portemonnee.
Daarbij maakte vooral de speech van De Croo nog eens duidelijk dat hij de N-VA wil verslaan, door wat ze bij Open Vld zien als de zwakke plek in het pantser van De Wever aan te vallen: het communautaire, en de eeuwige eisenbundel van N-VA op dat vlak.
- “Je hebt er die een blinde obsessie hebben om alles in ons land ‘verrot’ te noemen. Intussen tekenen wij voor groei, innovatie en jobs”, zo sneerde hij naar De Wever, zonder hem te noemen.
- “Als je wil dat de economie goed draait, is er maar één partij waarop je kan rekenen. En dat zijn de liberalen.”
- En nog meer over N-VA: “Laten we ons niet verliezen in eindeloze discussies over nog maar eens een staatshervorming. Dat is energieverlies en welvaartsverlies.”
- “Het kan niet de bedoeling zijn om voor de zoveelste keer de schaar in ons land te zetten. Om de boel te splitsen moet je bij de tovenaars zijn.”
- En nog meer: “Alstublieft, op dit moment geen avonturen met onze toekomst. Ondernemers zitten niet te wachten op institutionele avonturen.”
- Om te eindigen met: “Op 9 juni is de keuze dus duidelijk. Het is tegen blokkeren en voor aanpakken. Tegen roepers en voor doeners. Tegen de schuld bij een ander leggen, voor kijken wat je zelf beter kan doen. Wij zijn niet de partij die excuses zoekt. We zijn de partij die oplossingen biedt.”
Met die keuze voor de confrontatie, uitgerekend op het economisch terrein, gokken De Croo en Ongena fel. Want finaal draait het dan om wel om beider geloofwaardigheid: wie vertrouwt de kiezer het meest met die vraag over ‘de centen’?
Tegenover het discours van De Croo over de economisch betere prestaties dan de buurlanden, en ook de grote jobcreatie waar hij telkens mee schermt, staat een wankel bilan op vlak van begroting, en een gebrek aan echte hervormingen, onder meer op de arbeidsmarkt en in de pensioenen. Op dat laatste beukte N-VA de afgelopen jaren vanuit de oppositie ongenadig, het valt moeilijk te zien hoe De Croo dat beeld gaat kunnen keren.
Tegelijk is er de zwakte in de flank van N-VA, als het over dat communautaire gaat: op twintig jaar heeft De Wever nog steeds geen staatshervorming kunnen forceren. En die eisen “in de frigo steken”, zoals ze in 2014 deden om de Zweedse regering te vormen, dat kan geen tweede keer herhaald worden. Dus beiden prikken naar elkaars zwakke plek.

Genoteerd: De discussie over een “Vlaamse meerderheid” blijft terugkomen. De Croo hintte er dan ook zelf naar in z’n speech.

“Ik heb aan Vld en cd&v gevraagd: gaan jullie de belangen van jullie kiezers blijven verkopen in ruil voor ministerposten? Ik heb hen gevraagd of ze tenminste verzekeren nooit meer een regering te maken zonder Vlaamse meerderheid. Tevergeefs. Integendeel, ze dromen hardop over Vivaldi II.”
Het citaat hierboven was een duidelijke uithaal van De Wever in z’n speech zaterdag, naar de andere centrumpartijen, over het gebrek aan een meerderheid van Vlaamse zetels voor Vivaldi. De Croo antwoordde in zijn speech. Hij had het over “een echte regering op poten zetten”, “met een Parlementaire meerderheid”, “met een volwaardige begroting op tijd bij Europa” en “met een écht project om België sterker te maken”.
Geen ‘‘Vlaamse meerderheid’ dus, maar een “Parlementaire meerderheid”, wat Vivaldi uiteraard wel heeft, dankzij een overvloed aan Franstalige kamerzetels in de coalitie. Achteraf voor de camera’s van Terzake verdedigde De Croo het ook, op een opvallend assertieve manier:
- “De vorige regering, die van Michel, had geen meerderheid in Wallonië. Vond Bart De Wever dat toen een probleem? Ik had niet die indruk. Dat is een argument à la tête du client, dat gebruikt wordt als het hem uitkomt, en niet als het hem niet uitkomt.
- “Ik zal een regering vormen die economische groei voorop zet. Ik zal een regering vormen die de juiste prioriteiten heeft”, zo ging De Croo opvallend genoeg in een modus die wel degelijk erop wijst dat hij zichzelf straks opnieuw aan zet ziet.
- “En zonder Vlaamse meerderheid dan?”, wilde Terzake weten. “Misschien kan het eens gaan over de echte prioriteit? En die echte prioriteit is dat je een meerderheid hebt in ons land, de echte prioriteit is dat je een regering hebt die de economie voorop stelt. En dat is goed voor alle Belgen, ook voor de Vlamingen”, zo probeerde hij terug te gaan naar de kernboodschap.

Op de agenda: Vandaag het Belgische voorzitterschap van de EU in het Europees Parlement.

Vanmorgen al gaf De Croo in Straatsburg, waar het Europees Parlement samengekomen is, een speech aan het halfrond die de Belgische zes maanden voorzitterschap moet kracht bij zetten. “2024 wordt een cruciaal jaar”, was de krachtlijn, die de Europese Parlementsleden misschien zelf ook wel hadden zien aankomen.
De Belgische premier bracht wat van België verwacht werd: een erg pro-Europees standpunt, altijd al de lijn in de Belgische buitenlandse politiek geweest.
“Er staat veel op het spel voor Europa en voor het Westen. 2024 wordt een jaar waarin onze democratieën en onze vrijheden getest zullen worden”, zo speechte De Croo.
Niet toevallig pikte hij in op de actualiteit: vannacht won Donald Trump de eerste voorverkiezing voor de Republikeinen, in het staatje Iowa. Niet bepaald een verrassing, de komende voorverkiezingen worden veel spannender, maar toch een duidelijk signaal, dat De Croo meepakte.
Overigens begon Trump zijn overwinningsspeech vannacht uiterst mild, hij zou “alle Amerikanen willen verenigen, Democraten, onafhankelijken en Republikeinen”, om daarna een tirade over Joe Biden en diens migratiebeleid af te steken: “Landen sturen hun criminelen naar ons, ze openen hun gevangenissen, ze openen hun asielen, hun mentale instellingen, en legen die in ons land. Ze sturen honderden terroristen. We gaan moeten deporteren, als we terug de zaken in handen nemen.”
“Als 2024 ons opnieuw ‘America First’ brengt, zal Europa meer dan ooit op zichzelf komen te staan. Wij moeten dat vooruitzicht niet vrezen, maar omarmen. We moeten Europa sterker, meer soeverein, en meer zelfredzaam maken”, aldus De Croo.

Opvallende afwezige: Charles Michel (MR) heeft een lumbago.

De messen werden al geslepen in Straatsburg. Nogal wat Europese Parlementsleden hadden kritische vragen klaar voor de voorzitter van de Europese raad, Charles Michel. Die kondigde aan zijn job vervroegd te verlaten, omdat hij meedoet aan de Europese verkiezingen, en daarna de eed wil afleggen als Europees Parlementslid.
Daarnaast moesten ook kritische vragen over Hongarije beantwoord worden: als Michel vervroegd afzwaait, en er is geen vervanger, dan komt Viktor Orbán, die na België en De Croo voorzitter wordt, aan zet.
Dat schoot bij vele Europese diplomaten, maar ook Parlementsleden in een verkeerd keelgat: liggen Michels prioriteiten bij z’n job en bij Europa, of bij zichzelf, klonk steeds luider. Daarbij zelfs de vraag of hij niet beter dan meteen stopt met z’n huidige job, in plaats van die nog een paar maanden te gebruiken als springplank voor een kiescampagne.
Maar Michel komt niet naar Straatsburg: hij heeft last van hevige rugpijn, een “acute lumbago”, zo zegt een woordvoerder van Michel aan Politico. Of die afwezigheid zijn politieke problemen niet nog groter maakt, is maar de vraag.

On the campaign trail: De Europese socialisten hebben een boegbeeld.

Ook vers van de pers: de Europese ‘partijen’, of grote politieke families gaan ook deze keer weer werken met boegbeelden of ‘Spitzenkandidaten’. Die zouden dan in principe de nieuwe kopstukken van de Europese Commissie worden.
In 2019 was dat niet het geval: Ursula von der Leyen was niet zo’n kandidaat. Maar deze keer heeft de EVP wel degelijk de Duitse als boegbeeld. Het lijkt ook meer dan waarschijnlijk dat von der Leyen zichzelf gaat opvolgen als voorzitter van de Commissie. Als de EVP de grootste blijft natuurlijk.
De socialisten, nu de tweede grootste politieke familie, hebben ondertussen een uitdager voor von der Leyen. Of daar lijkt het toch op: er zijn niet echt tegenkandidaten. Het gaat om de weinig bekende Nicolas Schmit, een 70-jarige Luxemburger, die nu Commissaris voor Jobs en Sociale Rechten is. Of de socialisten daarmee veel linkse harten sneller gaan laten slaan, is maar de vraag: niemand gelooft echt dat de man von der Leyen kan vervangen.

Meer van hetzelfde: De Belgische partijen geven hoge bedragen uit aan Meta. De vraag blijft of Vlaams Belang en N-VA daarbij echt “Europese koplopers” zijn.

Het is een vast gegeven ondertussen, elk jaar in januari komt het collectief activisten van AdLens, met achtergrond bij Groen, maar ook de socialisten en cd&v, met spectaculaire cijfers over de uitgaven van politieke partijen bij Meta, de eigenaar van Facebook en Instagram, en bij Google doen.
Daarmee zijn “N-VA en Vlaams Belang absolute koplopers Europees”, zo was ook voor 2022 de titel, en dat is in 2023 ook weer zo. Tenminste, dat staat te lezen in de Vlaamse pers, die de cijfers en vooral de Europese vergelijking zonder kritiek overneemt.
Om te beginnen is Meta behoorlijk transparant in hoeveel politieke partijen uitgeven, of liever de pagina’s van die partijen. Bij de klassieke media, de kranten, radio en televisie, is die transparantie er niet: ook daar worden bijzonder grote bedragen uitgegeven, zeker in een verkiezingsjaar.
Maar het pijnpunt van het onderzoek zit hem in die ‘pagina’s’: de onderzoekers linken bepaalde pagina’s aan bepaalde partijen, en komen zo tot hun finale bedragen per partij. Voor de Belgische partijen klopt dat min of meer: men kan daar zowel de partijpagina’s als campagnes van partijen (‘Het mooiste plekje van West-Vlaanderen’ is een cd&v-pagina waar men geld aan uitgeeft bijvoorbeeld, of “Wij luisteren naar u!” is een Vlaams Belang-pagina) als pagina’s van individuele kandidaten gaan linken aan een Belgische politieke partij.
Meteen wordt elke Europese vergelijking dan wel problematisch: AdLens heeft niet de mankracht of de middelen om alle Europese politieke partijen per land aan eenzelfde analyse te onderwerpen, en alle pagina’s van de partij, maar ook meer ‘anonieme campagnes’ of zelfs die van individuele kandidaten te gaan linken.
Methodologisch is een vergelijking binnen Europa dus onzin. Dat gaven ze vorig jaar al toe, aan deze nieuwsbrief. Elke bombastische headline als “Vlaams Belang en N-VA Europees eenzaam aan de top” is dus gewoon factueel onjuist.

Wat dan te concluderen? De vergelijking binnen België is wel interessant.

Uit de cijfers voor dit land blijkt dat Vlaams Belang net N-VA voorbij gaat, in de uitgaven op Meta. Beiden gooiden liefst 1,8 miljoen euro in het platform: daarmee zijn ze erg grote klanten van Meta in België.
Maar het blijft ook hier een relatieve afweging: klassiek adverteren is en blijft duur voor partijen, en zeker Vlaams Belang krijgt niet altijd toegang tot die advertentieruimte. Die partijen zien het dus als “meer waar voor hun geld krijgen” bij Meta.
Opvallende derde is PVDA, die ook meer dan 600.000 euro spendeerde. Maar alleen al aan Raoul Hedebouw persoonlijk besteedde PVDA meer dan 200.000 euro. Alleen Tom Van Grieken (Vlaams Belang) krijgt met 266.000 euro nog meer ondersteuning van zijn partij.
Daarnaast heeft ook Vooruit meer dan 400.000 euro uitgegeven, en Open Vld en cd&v elk nog eens dik 350.000 euro.
Aan Franstalige kant is er veel minder een online advertentie-oorlog bezig: Ecolo gaf 66.000 euro uit, de MR 143.000 en de PS amper 49.000 euro.
Die cijfers maakten meteen alweer hetzelfde debat los: Belgische partijen zijn te rijk door de overdreven partijdotaties, en hebben dus de middelen om zich ‘massaal’ op sociale media te storten, is de redenering. Aan Vlaamse kant is daarover al langer een consensus om die dotaties terug te dringen, maar binnen Vivaldi staan zowel PS als MR op de rem.

Opgemerkt: Door de verlenging van de kerncentrales heeft Engie nu al gegarandeerd 900 miljoen euro winst.

Uit berekeningen van zakenbank Lazard blijkt dat Engie een gegarandeerde prijs van 81 euro per megawattuur voor stroom uit de twee verlengde kerncentrales Doel 4 en Tihange 3 ontvangt, zo schrijft De Standaard.
Dit is meteen ruim voldoende om de investeringen terug te betalen die Engie moet doen om de centrales open te houden én een rendement van ongeveer 7 procent te verzekeren.
Concreet betekent dit dat Engie gedurende de verlengingsperiode van tien jaar ongeveer 883 miljoen euro winst kan behalen. Een perfecte deal voor de Fransen: die vooral van de onzekerheid rond de eindfactuur af wilden én zekerheid rond toekomstig rendement. Beiden haalden ze binnen.
De winst voor Engie blijft in de komende tien jaar dus in dezelfde grootteorde, ongeacht de werkelijke marktprijzen. Het bedrag varieert van 840 miljoen euro (bij een lage marktprijs van 60 euro per MWh) tot 978 miljoen euro (bij een hoge marktprijs van 100 euro per MWh), op basis van een gegarandeerde prijs van 81 euro.
Ongeveer de helft van deze winst is te danken aan het afgedwongen rendement van 7 procent, terwijl de rest afkomstig is van de vergoeding als nucleaire operator. Engie heeft namelijk recht op een bepaalde marge naargelang de werking van de kerncentrales.

Om te volgen: Parlementaire vragen over de Belgisch-Palestijnse dichter Fatena Al-Ghorra in de Kamer. Maar de commissie gaat niet door…

N-VA-Kamerlid Theo Francken is duidelijk niet opgezet met de doortocht van de Belgisch-Palestijnse Al-Ghorra, die in 2009 in België asiel kreeg omdat ze naar eigen zeggen op de vlucht ging voor Hamas, op de openbare omroep.
Vreemd genoeg bracht Al-Ghorra de afgelopen maanden net door in Gaza, en ze werd in De Afspraak gisteren ontvangen om uitleg te komen geven over het vreselijke conflict. Daarbij deed ze een opmerkelijke uitspraak over Hamas en hun aanslagen op 7 oktober: “Ik kan niet zeggen dat dit terrorisme was. Dit is gewoon een reactie op eerdere acties”, zo stelde ze onder meer.
Francken wilde daarover deze ochtend in de Commissie Binnenlandse Zaken en Migratie vragen stellen aan staatssecretaris Nicole de Moor (cd&v). “Het nieuwste knuffeldier van links, Fatena Al-Ghorra, verheerlijkt terrorisme. Ze postte op 7/10 een foto van de terroristische aanslag”, zo verwees hij naar haar sociale media. “Terrorisme verheerlijken en aanzetten tot haat is strafbaar in ons land. Net zoals asielfraude. Ze ging zogezegd op de vlucht van Hamas, nu blijkt ze zelf Hamas 100 procent te steunen”, zo tweette Francken.
De Commissie ging ondertussen niet door: Vivaldi kreeg niet genoeg Kamerleden op de been om in aantal te zijn. Een beetje pijnlijk, maar niet de eerste keer, voor de meerderheid.

Genoteerd: Econoom Etiënne de Callataÿ maakt brandhout van het boek van Thomas Dermine (PS), “Wallonië-Vlaanderen, voorbij de clichés”: “Dit is een belediging is voor Vlaanderen en intelligentie”.

In zijn nieuwste boek gaat federaal staatssecretaris voor Relance Thomas Dermine (PS) in op de historische redenen die het economische achterblijven van het zuiden van het land kunnen verklaren. De golden boy van de socialisten gebruikt daarbij een klassieker als argument: de sluiting van de steenkoolmijnen en staalfabrieken zou de oorzaak zijn van veel Waalse problemen.
Meteen geeft het boek van Dermine ook een soort intellectuele verdediging van het PS-beleid, om via opeenvolgende relanceplannen de Waalse economie er terug bovenop te krijgen. In de campagne komt dat terug, niet alleen in de Vlaamse campagne, maar ook in de strijd tussen PS, Ecolo, MR en zelfs PVDA: wie heeft de juiste economische recepten voor het land?
Op het boek van Dermine reageert nu de bekende Franstalige econoom de Callataÿ snoeihard, in een gesprek met Tendances. De man is een sociaal-liberaal, die ooit op het kabinet van de voormalige premier Jean-Luc Dehaene (cd&v) werkte.
“Dermine noemt de verantwoordelijkheid van het socialisme gedurende vijftig jaar in de huidige situatie van Wallonië niet”, zo zegt de Callataÿ. Hij noemt dat verzwijgen van de bestuursverantwoordelijkheid van de PS “een grap“.
Daarbij neemt hij het Dermine erg kwalijk dat die het “stoppen van de verslechtering”, of beter de economische achterstand van Wallonië op Vlaanderen, die niet nog meer groeit, als een zege viert. “Het is meer dan veertig jaar geleden dat Wallonië een regio is, met beslissingsbevoegdheden”, zo zegt de econoom. “We kunnen toch niet tevreden zijn met het stoppen van de verslechtering van de situatie?”.
En hij gaat door: “Econoom Jean Hindriks (UCLouvain) verspreidde onlangs cijfers over de activiteitsgraad die aantonen dat het verschil zelfs blijft toenemen. Jaar na jaar tonen de bbp-cijfers aan dat de groei sterker is in Vlaanderen dan in Wallonië,” vervolgt hij.
Dat strookt in elk geval met voorspellingen van het Federaal Planbureau voor de komende jaren: de Belgische groei voor 2025-2028 zou rond de 1,4 procent moeten liggen, maar de Vlaamse groei zou 1,6 procent zijn tegenover 1,3 procent voor Wallonië en 1,1 procent voor Brussel.
En het zoveelste Waalse relanceplan zal niet alles oplossen: het zou tegen 2030 een groeibonus van 0,7 procent kunnen toevoegen, juichte onlangs het IWEPS, het Waals Instituut voor Evaluatie. Dat is een return van 8 miljard euro, terwijl de oorspronkelijke publieke investering van het relanceplan 7 miljard euro was.
De Callataÿ gelooft daarbij duidelijk niet in socialistische methodes om de zaak te keren. Hij wijst op “de Waalse laksheid” omwille van schreeuwend “electoralisme”. “Tegenwoordig accepteren de meeste sociale huisvestingsmaatschappijen het idee dat de zoon of dochter van een sociale huurder absolute prioriteit heeft om in de woning te blijven (…). Zonder voorwaarden. Omdat, als je die persoon uit z’n huis zet, die het de politiek heel kwalijk zal nemen. Men durft dat electoraal niet aan.”
De econoom Philippe Defeyt, ideologisch verbonden aan Ecolo, deed onlangs een opmerkelijke oproep in Franstalig België, in de krant L’Echo: “Laten we stoppen met mensen misbruik te laten maken van het systeem, dat ontmoedigt degenen die goed werken.” Daar verwijst de Cattalaÿ ook naar.
Hij wil niet “straffen om te straffen”, zoals de MR zou voorstellen volgens hem, “maar we moeten een andere aanpak hebben op het gebied van sociale huisvesting of werk”. “Kijk naar het verplichte integratietraject in Vlaanderen, maar optioneel aan de Franstalige kant. Om toegang te krijgen tot sociale huisvesting in Vlaanderen, moet je aantonen dat je je hebt ingeschreven voor een taalcursus. We hebben echt een lakse houding hier.”
De econoom viseert ook heel persoonlijk Dermine, “die zich van partij heeft vergist” en die “een overdreven ego heeft” als hij “denkt dat hij de PS van binnenuit kan veranderen”. “Denken dat als hij minister-president van Wallonië wordt, alle machines van de PS en de ABVV hem zullen volgen, is een illusie”, concludeert de Callataÿ. (cv/ddw)