Wijnexpert Frank Van der Auwera legt je piekfijn basisbegrippen uit de wijn- en drankenwereld uit
Wijnterminologie is vaak een handig middel om tafelgasten te imponeren. Stel dat je tijdens het voorproeven van een wijn op restaurant plots uitroept “Hmmm, deze Meursault heeft een afdronk van minstens 15 caudalie”. Wedden dat je gasten je bewonderend en vooral vol onbegrip aankijken?
Caudalie, afgeleid van het Latijnse woord ‘cauda’ wat ‘staart’ betekent, is de zoveelste poging om een in se subjectief begrip een schijn van objectiviteit te geven. Het pretendeert immers de maatstaf te zijn die de lengte of duur van de wijnafdronk in seconden chronometreert.
Maar zulke objectieve eenheid is natuurlijk larie en apekool.
De sensatie hoe lang een afdronk in de mond blijft kleven, is namelijk hoogst individueel. Wat een stevige, lange finale lijkt voor proever A, die een bepaalde wijnstijl niet gewend is of zijn of haar smaakpapillen onvoldoende gebruikt, kan door de meer ervaren proever B slechts als ‘matig’ worden getaxeerd. Of vice versa.
‘Van finesse of plezier geen spoor’
De lengte van de afdronk wordt bovendien ook in belangrijke mate bepaald door de (dominante) druivenrassen, wijntypes of vinificatiestijl. Zo zal een zoete dessertwijn als Sauternes altijd langer – letterlijk – blijven plakken dan een citruszesty sauvignon blanc. En een gespierde Australische shiraz wint het doorgaans van een fruitfrivole gamay door zijn textuur en alcoholrijkdom.
Misschien het sterkste contra-argument: de in seconden gemeten duur van de afdronk vertelt bovendien niets zinnigs over de kwaliteit. Zo blijft een door zijn (foute) eiklagering overwoekerde cuvée of een azijnzure wijn die het glazuur van je tanden bijt helaas caudalies lang nazinderen in de mond.
Maar van finesse of plezier geen spoor …
