Ook de handel in bloeddiamanten profiteert van de sociale netwerken. Dat benadrukt de organisatie Global Witness naar aanleiding van een rapport over de verboden handel in conflictdiamanten uit de Centraal-Afrikaanse Republiek (CAR).
Het land wordt door een zware burgeroorlog getroffen, maar de verschillende partijen in het conflict gebruiken de diamantvoorraden in de plaatselijke ondergrond om hun acties te financieren. Om dergelijke praktijken uit te sluiten is weliswaar het Kimberley Protocol opgezet, maar ook die maatregelen blijken moeilijk te kunnen beletten dat de diamanten door de strijdende partijen toch op de markt kunnen worden gebracht. “Sinds drie jaar is de export van diamanten vanuit de Centraal-Afrikaanse Republiek door het Kimberley Protocol verboden, maar door de moderne communicatie-technologieën is het nog gemakkelijker geworden die hindernissen te omzeilen,” aldus Global Witness.
Naturalisatie
“Het is immers gemakkelijk om ruwe diamanten op een verdoken manier te transporteren,” zegt de organisatie. “Bovendien hebben de smokkelaars – die vaak een jonge leeftijd hebben en technologisch zijn gevormd – op sociale platformen zoals Facebook en WhatsApp internationale netwerken uitgebouwd en wereldwijd contacten met klanten kunnen worden onderhouden.” Gewag wordt gemaakt van landen zoals België, Frankrijk, Brazilië, Israël en het Midden-Oosten. Een gedeelte van het werk moet nog wel met oude technieken gebeuren. Gewezen wordt daarbij op de zogenaamde naturalisatie van de bloeddiamanten. De voorraden conflictdiamanten moeten immers een nieuwe identiteit krijgen om op de wereldmarkt te kunnen worden geïntroduceerd. “Meestal worden de diamanten over de grens naar buurland Kameroen gesmokkeld, waar ze door omkoperij en vervalsingen de nodige documenten krijgen om een schijnbaar legale herkomst te kunnen aantonen en in het legale verkoopcircuit te kunnen verdwijnen, aldus Global Witness. Geraamd wordt dat de Centraal-Afrikaanse Republiek nog een diamantreserve van bijna veertig miljoen karaat bezit, waardoor de vechtende partijen nog belangrijke inkomsten verwachten om hun strijd verder te financieren. (mah)