Sfeer Vivaldi helemaal onderkoeld net voor begrotingsconclaaf

België heeft een belastingdruk bij de hoogste van de wereld, met 46,2 procent. Maar na deze begrotingsronde dreigt daar nog een smak bij te komen. “Er liggen plannen om de woonbonus voor de tweede woning af te schaffen, om de auteursrechten te hervormen, én een minimumbelasting voor ondernemingen”, zo kondigt minister van Financiën Vincent Van Peteghem (cd&v) aan. Daarbij circuleert in de wandelgangen ook nog hardnekkig een verhoging van de effectentaks, naar 21 procent. Niet meteen leuk nieuws voor de liberale vleugel van Vivaldi. Die moest gisteren nog meer incasseren: vicepremier Pierre-Yves Dermagne (PS) schoot in de Kamer genadeloos het plan af om met een ‘netto index’ te gaan werken, waarbij de loontrekkende wél, maar de burger niet die indexverhoging zou krijgen. Premier Alexander De Croo (Open Vld) sust ondertussen vanuit Praag: “We maken een begroting voor twee jaar, dat geeft de mogelijkheid een aantal structurele zaken te doen.” Maar een fiscale hervorming, een pensioenhervorming, of ingrijpen op de arbeidsmarkt: het lijkt er andermaal niet in te zitten. En de lonen van de ministers? “Wat een dommigheid, om daarover te beginnen”, klinkt het binnen de regering.

In het nieuws: Premier Alexander De Croo (Open Vld) wil 8 procent besparen op de lonen van de ministers, “naar voorbeeld van de Duitse Gemeenschap”.

De details: Binnen zijn eigen ploeg klinkt felle kritiek. “Moeten we ons daarmee bezig houden? Wat levert dat nu op qua budget om iets mee te doen? Het zet weer enkel een focus op de lonen van politici, die mensen toch te hoog vinden”, zegt een regeringsbron.

Vanavond vanaf 18 uur begint de Vivaldi-regering aan ‘The Last Dance’, de laatste grote begrotingsbespreking van deze ploeg. “Talent wins games, but teamwork and intelligence wins championships“, zo citeerde premier De Croo bij het begin van zijn regeerperiode basketlegende Michael Jordan, om z’n filosofie te duiden. Maar van ’teamwerk’ is tijdens de ondertussen beruchte Vivaldi-conclaven over de begroting zelden sprake geweest.
Iedere federale coalitiepartner stapt dus met nodige reserves de finale besprekingen in. De premier zelf zit op dit moment nog in Praag, voor een belangrijke EU-top over energie (zie hieronder), maar op Radio 1 vanmorgen pleitte hij voorzichtig voor wat ambitie. Want op de vraag of er nog “echte hervormingen komen”, antwoordde hij: “Dat is nodig, ik hoop dat we de laatste elementen kunnen uitklaren.”
Over de oefening in haar geheel gaf hij toe “dat het niet eenvoudig is”, “maar wat hadden we de voorbije jaren moeten doen? Die bedrijven en de mensen aan hun lot overlaten? We zijn tussengekomen in twee grote crisissen, dat was terecht”, zo verwees hij naar de put van liefst 23 miljard, waar Vivaldi op dit moment mee kampt, voor de begroting van 2023.
De premier wil graag zo’n 0,7 procent besparen, om in 2024 toch met een tekort van net iets meer dan 3 procent te eindigen. Op dit moment dreigt dat tekort boven de 5 procent uit te komen: daarmee zou België de slechtste begroting van heel de EU presenteren. De vraag is of dat haalbaar is: er moeten dan zowel een pak inkomsten bijkomen, als uitgaven temperen. Om het gat wat dicht te rijden valt men terug op een klassieke driedelige verdeelsleutel: 1/3e besparen, 1/3e nieuwe belastingen en 1/3e “extra’s”.
In het radiogesprek kwam De Croo ook terug op zijn “soberheidsvoorstel”, om per jaar 20.000 euro per minister te gaan besparen op de lonen. Daarbij haalde hij de mosterd bij de Duitse Gemeenschap, die dat al doorvoerde. Het stoot binnenskamers op felle kritiek van Vivaldi: “Waarom altijd die focus op onze eigen lonen? Wat hebben we daar nu mee bereikt straks? De mensen gaan altijd vinden dat politici te veel verdienen. Maar dat is een besparing van wat, enkele honderdduizend euro? Wat gaan we daar nu een verschil mee maken op de begroting?”, zo klinkt het scherp bij een topminister.
In de Kamer stelde Groen-kopman Kristof Calvo ook al voor om te besparen op de ‘speciale postjes’, van onder meer de ondervoorzitters en de leden van het bureau. “Die moeten enkele uren per week extra vergaderen, voor veel meer loon”, zo stelde Calvo voor, om ook daar ‘soberheid’ in te voeren. N-VA-kamerlid Theo Francken haalde keihard naar hem uit: “Maandenlang niet of amper gezien in de Kamer omdat hij na een gemiste ministerportefeuille zich moest herbronnen bij GroenLinks in Nederland. Wel 100 procent doorbetaald. Kom zeg.”

Opgemerkt: De sfeer bij Vivaldi is nu al ondermaats, als het over de ‘netto index’ gaat.

Veelzeggend gisteren, de discussie in de Kamer, over de indexering van de lonen. Daar kreeg PS-vicepremier en minister van Werk Pierre-Yves Dermagne vragen over de index, en met name het voorstel van de liberalen, maar ook van N-VA, en plots zelfs Vlaams Belang (waar twee weken geleden Tom Van Grieken dat op het Voka-debat nog een “dom idee” noemde) om die index ‘netto’ toe te kennen.
Daarbij zouden de werknemers dus het volle pond krijgen, maar zou de staat haar deel laten vallen, of uitstellen, in de extra loonkost. De werkgevers en ook economen waarschuwen nu al weken dat België, doordat het als quasi enige EU-land een index heeft, dreigt enorme klappen te krijgen qua concurrentievermogen.
Opvallend genoeg kwamen de vragen aan Dermagne in de Kamer niet van Open Vld of MR: die voelden de bui al hangen. Want de PS-kopman deed met een klap de deur dicht voor al die plannen rond een ‘netto index’: “De overheidsdiensten zijn de fundamentele pijlers van de welvaartsstaat. Ze moeten naar behoren gefinancierd worden. We mogen die mechanismen niet verzwakken, maar moeten ze net versterken.”
Waarop Dermagne, zoals op een PS-partijcongres, tot slot nog rode stamvader Jean Jaurès citeerde, tot jolijt van de rode banken, en lichte afkeer op de blauwe: “De welvaartsstaat bevordert en vergroot de vrijheid.”
De reactie van de oppositie was er een van leedvermaak, met de Vivaldi-verdeeldheid:
- “Collega Egbert Lachaert (Open Vld), één ding is duidelijk, uw proefballonnetje is al doorgeprikt. Gisteren hoorde ik u met veel poeha op tv aankondigen: “Wij gaan voor een netto indexering.” Ik heb het nu juist gehoord: voorbij”, zo sneerde Jean-Marie Dedecker (Onafhankelijke).
- “Het valt hier heel erg op dat Open Vld gisteren in de krant luid toeterde, maar hier vandaag in het Parlement geen woord zegt over de problemen waarmee de mensen vandaag kampen. Geen woord”, zo stelde Björn Anseeuw (N-VA).
- “De enige die echt victorie kraait bij de overschrijding van de spilindex is de staatskas. De minister van Begroting wint dan telkens de Euromillions“, zo poneert Hans Verreyt (Vlaams Belang)
Aan de linkerkant kon Raoul Hedebouw (PVDA) dan weer opgelucht adem halen: “Dezelfde rechtse partijen die al maanden zeggen dat er geen geld is in de sociale zekerheid en dat we niet meer geld kunnen geven aan alle gepensioneerden en langdurig zieken, zijn dezelfden die nu zeggen minder geld in de sociale zekerheid te steken. Echt een zottigheid.”

Opvallend: Tussen PS en MR is het echt kat en muis.

Ondertussen wordt steeds duidelijker dat er bij deze begrotingsoefening ook alweer naar extra inkomsten zal worden gekeken. De piste van een hogere effectentaks, die naar 21 procent zou gaan, circuleert hardnekkig. En aan Villa Politica gaf cd&v-vicepremier Vincent Van Peteghem, die Financiën beheert, ook toe dat het fiscaal voordeel voor een tweede woonst er waarschijnlijk aangaat, nochtans een erezaak voor de MR en Georges-Louis Bouchez om dat te behouden.
Plus, Van Peteghem denkt ook aan het aanpassen van het regime voor auteursrechten, waar nu een pak van beroepen zoals IT’ers en advocaten van profiteren, doordat ze daar enkel roerende voorheffing op moeten betalen. Zo gaat die fiscale druk naar rond de 10 procent, wat als achterpoortje gebruikt wordt. Van Peteghem wil dat al langer uitzuiveren.
Tenslotte is er de minimumtaks voor multinationals. Dat principe is bij de OESO, de vereniging van geïndustrialiseerde landen, onder impuls van de Amerikaanse president Joe Biden goedgekeurd: megabedrijven moeten minimum 15 procent taks betalen, is het idee. Binnen de EU zou men dit in een wettelijk kader gieten, maar het Hongarije van Viktor Orban blokkeert de zaak: zij gebruiken dat dossier als breekijzer voor hun eigen EU-financiering, die opgeschort is omwille van inbreuken tegen de democratie. Van Peteghem zou nu, samen met een groepje andere EU-landen, die taks toch al willen invoeren: ze stond ook al in de begrotingsplannen van Vivaldi, voor 300 miljoen euro.
Allemaal geen prettig nieuws dus voor de liberalen, en zeker niet voor de MR. De PS deed er gisteren nog een schepje bovenop, door haar coalitiepartners verder te jennen. De PS pikte gretig in op de woorden van MR-minister Hadja Lahbib, gisteren aan LN24. Die had over het aftoppen van de lonen van de Vivaldi-ministers zich afgevraagd “waarom het daarbij moest stoppen: er zijn wel veel CEO’s en bedrijfsleiders die een pak beter verdienden dan ministers?” “Het beweegt bij de MR! Lof aan Hadja Lahbib, die verwijst naar het idee van de PS om een crisistaks te heffen op alle hoge salarissen!”, trolde de PS een beetje de MR, met het video-fragment van de minister erbij.
Daarop reageerde partijvoorzitter Georges-Louis Bouchez (MR) zeer heftig: “Het is niet fraai om woorden te verdraaien. Ze heeft enkel gezegd dat zo’n vermindering van de lonen van ministers het probleem van de inflatie niet zal oplossen. En terecht suggereert ze dat andere inkomsten kunnen geviseerd worden. Voor de MR zal het een index voor iedereen zijn, en zonder nieuwe belastingen. Stop met jullie dolheid.”
Paul Magnette, de PS-voorzitter, trok zich daar alvast weinig van aan: hij legde vanmorgen opnieuw een voorstel op tafel om de hoogste lonen een extra crisistaks te laten betalen. “Het sociaal tarief, het verlaagd tarief voor de middenklasse, lage btw, het moet allemaal doorgaan in 2023. Duur maar onvervangbaar. En dat moet betaald worden met een taks voor de banken, de multinationals en de hoogste lonen.”
Bij de oppositie van N-VA zagen ze het allemaal aan, en zetten nog wat extra druk op de Vlaamse rechterflank van Vivaldi. In een post op LinkedIn zette partijvoorzitter Bart De Wever (N-VA) nog eens de puntjes op de i: “Wie de federale persberichten van de voorbije weken en maanden erop naslaat, die moet tot de conclusie komen dat we leven in een welvarend land waar schulden amper bestaan, de economische groei bovengemiddeld is en de begrotingsoverschotten zich opstapelen. Niets is minder waar.”
De N-VA beschreef zo nog maar eens de Vlaamse regering als spaarzaam, tegenover de spilzieke federale ploeg. “Het is te gek voor woorden dat wij bij de Vlaamse begrotingsgesprekken kritiek kregen omdat we al te dure maatregelen afwezen. Dat staat in schril contrast met het federale beleid, waar het belastinggeld door ramen en deuren naar buiten vliegt, op de minst effectieve en minst productieve manier denkbaar.”

De essentie: De sleutel voor een gezondere begroting kent iedereen. Maar is de wil er, om te hervormen?

“Een begroting die we een jaar te vroeg maken, maar dat geeft de mogelijkheid om meer te hervormen, om een paar zaken structureel te doen“, zo gaf premier De Croo vanmorgen toe vanuit Praag.
Opvallend, want ook Van Peteghem verklaarde bij Villa Politica gisteren iets soortgelijk: “Welke regering willen we zijn? Op welke manier moeten mensen zich deze regering herinneren? We moeten zorgen dat we meer zijn dan een crisisregering, door te hervormen. Niet tussen de soep en de patatten, maar wel door kaders af te spreken.”
Veel woorden dus, over drie grote hervormingsdossiers die Vivaldi eigenlijk best zou aansnijden, om de staatsfinanciën echt gezonder te maken: de arbeidsmarkt (met een echt pad naar die fameuze 80 procent werkzaamheidsgraad), de pensioenen (waar een ernstige hervormingspoging in het voorjaar op een sisser uitliep) en de fiscaliteit. Geen van de drie lijkt straks tijdens het finale begrotingsconclaaf op tafel te gaan liggen.
En dat is erg opvallend: want terwijl Van Peteghem voor de camera’s dus oproept om “een hervormingsregering” te zijn, klinkt in de wandelgangen net felle kritiek op de cd&v’er. Want die wil voor dit conclaaf zijn eigen plannen om de fiscaliteit te hertekenen, die hij deze zomer wereldkundig maakte, blijkbaar niet ter goedkeuring voorleggen. Dat is niet onlogisch: het is duidelijk dat de MR van Bouchez niet meewil. “We willen ons volledige plan, we gaan niet aan cherrypicking doen”, zo is te horen bij cd&v. Maar of ze daarom hun plan opgeven? “Allerminst”, is te horen.
“Maar zo zijn wij de facto de enigen, PS en Vooruit, die nog duwen om die hervorming te krijgen. Toch wel hallucinant”, zo is op de rode regeringsbanken te horen, waar men zich opwindt in de houding van cd&v, die de kritiek dan weer “erg vreemd” vindt. Om maar te zeggen: de zenuwen staan strak gespannen.

Ondertussen in Praag: Plafond, slang, of niets?

Vandaag komt er een heftige vergadering voor de EU, maar gisteren kon die al een succesje vieren: haar ‘Europese Politieke Gemeenschap’ heeft een eerste goede meeting gehad. Zo daagde iedereen op, behalve Mette Frederiksen, wiens regering in Denemarken is gevallen.
En zo kreeg de EU, met de Franse president Emmanuel Macron en de voorzitter van de Europese raad Charles Michel (MR), toch de presidenten van Armenië en Azerbeidzjan aan één tafel, om een open gesprek te hebben over het oplaaiende geweld tussen beide landen.
Liz Truss, de Britse premier, verklaarde dan weer volmondig dat Emmanuel Macron een ‘friend’ is en geen ‘foe’, zoals ze eerder hintte. Enkel de Turkse president Tayyip Erdogan lukte erin een incidentje uit te lokken: toen hij tijdens het diner tussenkwam en de Grieken uitdaagde in een zoveelste provocatie tussen beide NAVO-landen, liep de Griekse premier Kyriakos Mitsotakis boos van tafel. Beiden hadden scherpe woorden voor elkaar achteraf bij de persbabbels.
De Belgische premier De Croo zocht andermaal de camera’s internationaal: het blijft opvallend hoe goed hij zich op dat supranationale podium in z’n vel voelt. Hij sprak van een “erg symbolisch moment, omdat er maar twee landen niet waren, helemaal niet toevallig: Rusland en Wit-Rusland.”
Een succes dus, want er is al sprake van een volgende top van die EPG, die zou plaatsvinden in Chisinau, de hoofdstad van Moldavië. Buiten de EU dus meteen: ook symbolisch. Anderzijds, wie ooit in Chisinau was, kan zich toch afvragen hoe men daar, met de wel heel beperkte faciliteiten (er zijn twee deftige hotels in het hele stadje), in godsnaam 44 regeringsleiders en presidenten gaat ontvangen voor een top.
Op de EU-top vandaag is het andere koek. De 27 lidstaten zijn erg verdeeld over het fameuze prijsplafond voor gas. Duitsland blijft tegenstander, maar tegelijk legden België, Griekenland, Italië en Polen een voorstel op tafel van een zogenaamde ‘prijsslang’, met een bovengrens en ondergrens. De vraag is of dat aanvaardbaar is voor tegenstanders als Nederland, Denemarken en de Duitsers.
De Croo zelf had al een gesprek met de Duitse kanselier Olaf Scholz onder vier ogen. “Ik heb hem gezegd dat gemeenschappelijke actie belangrijk is, niet enkel voor energie maar ook in het kader van de veiligheid. Een Europa dat in recessie gaat, zal ook onstabieler worden, en dan wordt het alleen moeilijker. Dus het gaat ook over veiligheid.” Afwachten of dat effect zal hebben.

Ook de moeite om te volgen: Wereldwijd protest tegen Iran, zelfs minister van Buitenlandse Zaken Hadja Lahbib (MR) knipt haar haar, in de Kamer.

Een wereldwijde reactie op de protesten in Iran, waar vrouwen meer vrijheid eisen, draait rond het afknippen van een haarlok. In Frankrijk deden verschillende grote filmsterren het al, in de Kamer nam Goedele Liekens (Open Vld) al een filmpje op voor haar sociale media. In haar tussenkomst over Iran deed Darya Safai (N-VA) het ook, in de Kamer zelf.
En opvallend, nadat ze was tussengekomen, legde ze de schaar op de zitbankjes, waar minister van Buitenlandse Zaken Hadja Lahbib aan het luisteren was. Die pakte de schaar, en zette prompt meteen ook een knip in haar kapsel. Opvallend, want zo is ze meteen de eerste minister van Buitenlandse Zaken in de wereld, die dat doet. Lahbib bewijst zo andermaal dat ze zeker geen conventionele politica is.
De Iraanse protesten komen er na de dood van de 22-jarige Mahsa Amini, die gearresteerd werd door de zedenpolitie net omdat één haarlok onder haar sluier vandaan kwam. Ze stierf in een politiecel.
Specifiek voor België komt zo de uitlevering van de veroordeelde Iraanse terrorist, Assadollah Assadi, opnieuw in de schijnwerpers. Binnen Vivaldi wilde men die gaan ruilen met de Belgische medewerker van een ngo in Iran, Olivier Vandecasteele. Die wordt door het Iraanse regime gebruikt als pasmunt. De oppositie schreeuwde moord en brand over die deal, maar lijkt het nu te gaan halen. Voor de groenen, maar ook de liberalen, is het niet meer zo evident om dan net nu Assadi te gaan uitleveren.

Stevige groene kater: De droom van NewB, de ethische coöperatieve bank, spat uiteen. Groen en Ecolo speelden nochtans fors voor cheerleader.

Het verhaal van NewB laat een heftige kater aan de linkerzijde in politiek België. De bank, die zich in 2011 als nieuwkomer op de Belgische markt stortte, als coöperatieve financiële instelling, die ethisch zou gaan beleggen, sleurt meer dan 117.000 burgercoöperanten mee in de val.
Die lijken hun investering compleet kwijt te zijn, nu de Nationale Bank beslist heeft om NewB haar banklicentie af te nemen: de verliezen van de bank waren opgelopen tot 27,6 miljoen, met vorig jaar nog eens 9,2 miljoen verlies. Daarop had de Nationale Bank geëist dat het kapitaal van NewB versterkt zou worden met 40 miljoen euro vers geld. De bank draaide vierkant: hoewel men al die coöperanten had, wilden toch maar 20.000 mensen effectief geld parkeren bij de bank, voor in totaal 180 miljoen aan spaargeld en 50 miljoen aan beleggingskapitaal. Dat was veel te weinig om uit de kosten te raken. Bij een vorige kapitaalronde in 2019 beloofde de bank een omzet van 5 miljoen euro tegen 2021, het werd amper 400.000 euro.
Al die tijd kon het project rekenen op heftige politieke steun van Groen en Ecolo en iets minder van de socialisten, maar zeker ook PVDA-PTB, net als forse steun van het middenveld en de vakbonden. Zeker aan Franstalige kant was dat ook erg actief: zowel de Brusselse als de Waalse regering stapte erin met centen, via hun investeringsvehikels. En ook de Franstalige universiteiten ULB en UCL stapten mee in het kapitaal.
Maar bij de laatste vraag van de Nationale Bank haakten de grote investeerders hoe dan ook af: Franse verzekeraar Monceau, die 10 miljoen in de bank stopte, wilde geen cent meer toeleggen.
Een smeektocht langs de kabinetten van de Waalse en Brusselse regering leverde vorige week nog steun op van Brussels staatssecretaris Barbara Trachte (Ecolo) die in de Commissie Financiën voorstelde om één miljoen euro in NewB te stoppen. Op een bepaald moment circuleerde een plan om elk vijf miljoen te doen, vanuit de Brusselse en Waalse regering, maar ook dat zou niet volstaan hebben om aan de 40 miljoen te raken. Voor de Waalse minister van Economie Willy Borsus (MR) was het toen al lang welletjes: hij weigerde mee te gaan. Een week later doet de oproep van Trachte toch vragen reizen: was al een week geleden niet erg duidelijk dat het schip al lang gezonken was?
Hoe dan ook gooiden Groen en Ecolo zich destijds heel expliciet achter het project: in november 2019 publiceerde Groen-Kamerlid Dieter Van Besien op de website van de partij de tekst “Waarom we NewB nodig hebben”, met daarin een forse oproep te investeren. Nochtans waren in 2019 al forse vragen te stellen over het zwakke management van de bank, en de warrige manier waarop men trachtte de bank rendabel te krijgen.
Open Vld-Parlementslid Maurits Vander Reyde lanceerde alvast een stevige beschuldiging aan het groene adres, daarover: “Op deze manier misleidde Groen mensen om coöperant te worden van NewB, ‘voor het klimaat’. Stoere linkse middenveldorganisaties deed hetzelfde. De kans is groot dat 117.000 mensen die erin trapten hun geld kwijt zijn. Gigantische morele verantwoordelijkheid.”
Daarop reageerde Groen-Parlementslid Stijn Bex: “Een aandeel kopen kon als ik me goed herinner vanaf 20 euro. Ik denk dat, wat er nu ook gebeurt, heel veel van die 120.000 mensen hetzelfde zouden doen. Mensen doen niet alleen maar dingen om geld aan te verdienen. En we zijn toch voor durfkapitaal he, als goeie liberalen?”
Tegelijk kwam de MR in de Kamer gisteren terug op de zaak: minister van Financiën Vincent Van Peteghem (cd&v) verzekerde er dat het Garantiefonds tussenkomt, moesten de spaarders hun geld niet terugkrijgen bij de liquidatie van de bank. Die kans lijkt klein.
Kamerlid Mathieu Bihet (MR) haalde uit naar zijn collega’s van Groen en Ecolo: “De privécoöperanten zullen ongetwijfeld de 36 miljoen die ze hebben geïnvesteerd nooit terugzien. Politici moeten meer terughoudendheid aan de dag leggen en de burgers er niet toe aansporen om te investeren in een bank die uiteindelijk niet zo duurzaam bleek te zijn. NewB or not NewB? We weten intussen wat het antwoord hierop is.”

Genoteerd: Cd&v geeft openlijk toe dat ze zich tijdens de crisis in Vlaamse regering gesterkt voelden door een interne peiling.

Het is een klein beetje taboe in de Wetstraat, erkennen dat je standpunten inneemt of een lijn ‘verhardt’ of net lost, op basis van opiniepeilingen. Een techniek die in veel landen gebruikt wordt in de politiek, maar waar men niet graag openlijk van erkent dat het een leidraad is.
Opvallend dus dat cd&v er openlijk voor uitkwam deze week, in Het Nieuwsblad. Die maakt gewag van een peiling van iVox (die niet zo kwalitatief is als onderzoeken van Ipsos of Kanter, de twee bureaus waarmee de kranten en tv-stations om de drie maand peilen), die de partij begin vorige week liet uitvoeren. Maandag kreeg ze de resultaten, net op het moment dat ze weigerden toe te geven in het dossier van de indexering van de kinderbijslag en zo de Septemberverklaring van Vlaams minister-president Jan Jambon (N-VA) kelderden.
Die maandag had de partij een heel weekend het been stijf gehouden, en kreeg men een peiling onder ogen die hen op 2,5 procent winst zette, zo gaan de geruchten. Vervolgens trok voorzitter Sammy Mahdi (cd&v) naar de tv-studio’s om het daar over “een rode lijn” te hebben en uitgebreid te drukken op “principes”.
“We hebben die peiling in de eerste plaats laten uitvoeren om te achterhalen hoe de bevolking dacht over de indexering van de kinderbijslag”, zo bevestigt de partijwoordvoerder in Het Nieuwsblad dat de partij met een peiling werkte. “Wij maken daar af en toe gebruik van, net zoals elke partij”, zo stelt die.
Dat leidt tot een aantal giftige commentaren op andere partijhoofdkwartieren. “Op maandag hadden ze dus bij cd&v een goede peiling, wat hen blijkbaar de nodige moed gaf om niet akkoord te gaan. Als dat je houvast is, moet je niet verbaasd zijn dat tegen woensdag die moed verdampt was.”

Opvallend: Filip Dewinter (Vlaams Belang) blijft ontslagen Vlaams Belang-mandataris die voetballer Lamkel Zé “een mensaap” noemde, steunen.

“Een blanke speler had allang rood gehad voor zulk gedrag, maar een import (soort mensaap) zoals deze kwiet krijgt alles gedaan.” Antwerp-fan Werder De Gres, districtsraadslid voor Vlaams Belang in Wilrijk, liet zich na Antwerp-Kortrijk helemaal gaan op Facebook over Lamkel Zé.
Het gevolg was dat De Gres door zijn partij op non-actief werd gezet, en dat z’n werkgever Atlas Copco hem aan de deur zette: hij had al eerder een schriftelijke waarschuwing gekregen voor soortgelijke zaken.
Een beetje gênant voor het Belang, dat niet graag geassocieerd wordt met racisme: de partijleiding doet er alles aan zich daar ver van te houden, vandaar het op non-actief zetten. Maar niet iedereen bij de partij denkt daar blijkbaar zo over. Kopstuk Filip Dewinter (Vlaams Belang) postte een filmpje van diezelfde Lamkel Zé op Twitter, van de voetballer. Die verklaarde na de match aan het adres van z’n oude club op sociale media: “Fuck you Antwerp”. De speler werd daarvoor niet gesanctioneerd door zijn huidige club, KV Kortrijk.
“Een Antwerpse jongen die domme en ongepaste uitspraak doet over een voetballer wordt ontslagen en verliest z’n job. De voetballer die als eerste provoceert met ‘Fuck You’ wordt gevierd en opgehemeld als een slachtoffer. Twee maten en twee gewichten”, zo stelt Dewinter op Twitter.

Logisch: De onschendbaarheid van Sihame El Kaouakibi (ex-Open Vld) wordt straks opgeheven.

Het Vlaams Parlement zal daarover moeten beslissen, nadat het parket-generaal gevraagd heeft om het Vlaams Parlementslid te kunnen vervolgen. Een oude regeling garandeert immers dat Parlementsleden niet zomaar kunnen vervolgd worden: een manier om volksvertegenwoordigers te vrijwaren van juridische aanvallen. Het zijn dus enkel de collega-Parlementsleden, die bij zo’n vraag van het gerecht, in eer en geweten moeten oordelen of ze ingaan op dergelijke vraag.
Voor El Kaouakibi, die verdacht wordt van grootschalige subsidiefraude, stapelden de bewijzen zich al op in de pers: het lijkt ondenkbaar dat het Vlaams Parlement straks dus de vraag van het parket-generaal zal weigeren.
Het proces tegen het Vlaams Parlementslid zal dan vermoedelijk volgend jaar verlopen, of zelfs in het verkiezingsjaar 2024. Er staat ook een documentaire over El Kaouakibi in de stijgers, die bij de VRT zal uitgezonden worden. Die timing, vlak voor de stembusslag, maakt alvast Open Vld, haar voormalige partij, niet bepaald gelukkig.