Key takeaways
- Bart De Wever pleit voor nauwere banden tussen België, Nederland en Luxemburg via een “intieme unie”.
- Hij gelooft dat artikel 350 van het Verdrag betreffende de Europese Unie een diepere integratie mogelijk maakt en het economisch welzijn en de internationale positie van de drie landen ten goede komt.
- De Wever stelt daarnaast ook voor om de EU hechter te maken als het gaat over onderlinge handel en migratiebeleid.
Premier Bart De Wever hield een toespraak op de HJ Schoo conferentie in Amsterdam, waarin hij pleitte voor nauwere banden tussen België, Nederland en Luxemburg. Hij gelooft dat een “intieme unie” tussen deze Benelux-landen essentieel is voor hun gezamenlijke toekomst.
Benelux
De Wever benadrukte het grote potentieel van artikel 350 van het EU-Verdrag. Dat maakt het mogelijk om de samenwerking tussen de Benelux-landen te versterken. Hij benadrukte dat deze bepaling centraal zou moeten staan bij het verdiepen van hun integratie, omdat hij gelooft dat dit het economisch welzijn en de internationale positie van alle drie de landen ten goede zou komen.
De Wever sprak daarna ook over de korte periode waarin Nederland en België als één natie (het Verenigd Koninkrijk der Nederlanden) bestonden tussen 1815 en 1839. Hoewel deze unie uiteindelijk werd ontbonden na een Belgische Opstand in 1830, benadrukte hij het voortbestaan van culturele en taalkundige banden tussen de twee regio’s.
Hervorming EU
Naast het Benelux-kader, riep De Wever ook op tot een meer verenigde Europese Unie. Hij benadrukte het belang van het versterken van de interne handel en het harmoniseren van het migratiebeleid. De Wever beklemtoonde dat de gemeenschappelijke markt cruciaal is voor economische welvaart. Hij riep op tot een meer geïntegreerde kapitaal- en dienstenmarkt om meer efficiëntie en concurrentie te bevorderen.
De Wever uitte zijn bezorgdheid over de huidige aanpak van asiel en gezinshereniging van buiten de EU, waarbij hij wees op de beperkte bijdrage van werknemers van buiten de EU aan de beroepsbevolking. Hij stelde voor om over te stappen op “selectieve arbeidsmigratie”, waarbij geschoolde mensen van buiten de EU-grenzen welkom zouden zijn, wat uiteindelijk zowel de nieuwkomers als de gastlanden ten goede zou komen.