Andermaal pakt Rousseau alle aandacht: vandaag beslist hij over comeback (maar die kan evengoed nog in oktober voor Sint-Niklaas gemaakt worden)

Conner Rousseau (Vooruit) houdt andermaal iedereen in de ban in de Wetstraat. Vanavond voor een ledencongres van Vooruit in Oost-Vlaanderen maakt zijn partij bekend of de voormalige voorzitter opnieuw lijsttrekker wordt in zijn provincie, of toch past. De laatste berichten uit zijn entourage daarover waren eerder negatief: mentaal leek Rousseau nog niet klaar voor een comeback. Maar anderzijds is en blijft hij een politiek dier, die niet meteen zijn partij, de politieke strijd en het communicatieve spelletje er rond kan lossen. Tegelijk krijgt Vooruit vandaag wel duidelijkheid: zeker voor voorzitter Melissa Depraetere (Vooruit) bleek de schaduw van Rousseau veel te nadrukkelijk hangen over haar partij en haar communicatie. Daardoor forceerde ze een beslissing, met een deadline vandaag. Doordat die netjes voorbehouden blijft voor de leden, vanavond, is de spanningsboog wel perfect gemaakt: een techniek die Rousseau al meermaals toepaste voor zichzelf, met succes.

In het nieuws: Vanavond duidelijkheid over het politieke lot van Rousseau.

De details: Voor Vooruit is het dilemma wel duidelijk: een populaire figuur op de bank houden, of toch uitspelen, met de nodige risico’s van dien?

“The time is now”. Met die hit van Moloko kondigt Vooruit zelf het ledencongres aan, vanavond in de Gentse Zebrastraat. Daar, in ‘hun’ klassieke centrum de Cirq, moet duidelijk worden wie finaal de lijst trekt voor het Vlaams Parlement in Oost-Vlaanderen. “Het is tijd om de campagne te starten. Het is tijd om de stilstand te doorbreken. Het is tijd om vooruit te gaan. Ook in Oost-Vlaanderen”, zo klinkt strijdvaardig in de aankondiging.
Daarbij is het vooral tijd om de onduidelijkheid rond het lot van Rousseau te doorbreken, zo vond voorzitter Melissa Depraetere. De 31-jarige West-Vlaamse nam in november over van Rousseau als voorzitter van de partij, en bokst sindsdien nog steeds in de schaduw van haar voorganger. Daar wilde ze vanaf voor het inhoudelijke congres van de partij, begin maart, en zo forceerde ze de timing wat.
Vandaar dat Rousseau zelf toch een beetje voor een keuze geplaatst werd de afgelopen twee weken, waar hij zelf misschien nog niet aan toe is. Uit de entourage rond de voormalige voorzitter klonken de afgelopen weken niet bepaald optimistische berichten.
Rousseau zelf nam twee vakanties om zijn hoofd leeg te maken, maar helemaal in het reine met de biotoop van de Wetstraat, die ongenadig kan zijn, leek hij niet. Bovendien begon een professioneel interessante periode als strategisch consultant in de communicatie voor Nederlandse klanten: weg van het Belgische wereldje dus.

De essentie: Als nationaal lijsttrekker blijft hij een sterkte én een zwakte voor zijn partij.

De grote vraag is of Rousseau zich dus opnieuw kan opladen, om in de Belgische campagne te komen, en daarbij als schietschijf te fungeren voor andere partijen, omwille van z’n nachtelijke escapades en bijhorende aangebrande uitspraken, eind van afgelopen zomer in Sint-Niklaas in het ondertussen wereldberoemde café ‘t Hemelrijk.
Nog deze week deelden zowel Nadia Naji (Groen) en Jeremie Vaneeckhout (Groen) als Sammy Mahdi (cd&v) daarover nog eens steken uit, richting Vooruit: of Rousseau nu kandidaat is of niet, de aanvallen blijven komen. En dat zal niet minderen, eens hij terug in het veld komt.
Ook de afweging dat er in de pers bij een comeback mogelijks nog wel wat klaar ligt, is niet weg binnen Vooruit zelf: zo lekte de bewuste opname met de bodycams van de Sint-Niklase politie nog niet uit in de media.
Tegelijk blijft Rousseau op eenzame hoogte een magneet voor de partij: de spanningsboog rond zijn mogelijke comeback vanavond is daar niet vreemd aan. Ook voor de nieuwjaarsreceptie moest Depraetere al vaststellen dat het al ‘Conner’ was, wat de klok sloeg in de voorbeschouwingen, ondanks het feit dat hij manifest afwezig zou zijn en blijven op dat event.
Maar de populariteit die Rousseau opbouwde in de peilingen, die wel een tikje kreeg, maar niet verdampte, blijft groot. Uit statistisch relevante bevragingen blijkt ook dat de meerderheid van de Vlamingen wel degelijk bereid is om de gevallen voorzitter te vergeven voor zijn dronken uitspraken.
De vraag is dus of Rousseau zich andermaal in de arena waagt, en of het lijsttrekkerschap laat gaan. Dan kijkt zowat iedereen naar Joris Vandenbroucke (Vooruit), de Gentenaar die vandaag fractieleider is in de Kamer, maar algemeen gewaardeerd wordt binnen de partij. Hij kan perfect de rol van lijsttrekker op zich nemen, voor het Vlaams Parlement.
Een soort tussenoplossing, waarbij Rousseau dan als lijstduwer toch deelneemt, lijkt eerder onwaarschijnlijk: heel de politieke loopbaan van de man uit Sint-Niklaas was tot nu toe gebaseerd op risico’s nemen, en vooral “geen half werk”: ‘take your choices and love your choices’, was een credo dat Rousseau erg vaak hanteerde in het verleden. Consequent daarmee is het dus of een lijsttrekkerschap of niets.

De vraag: Is het voorbij voor Rousseau bij een ‘neen’? Niet echt. Er is altijd Sint-Niklaas.

Dat Rousseau in zijn thuisbasis de afgelopen weken enorm veel steun kreeg van onbekenden, op straat of in de supermarkt, deed de oud-voorzitter tegelijk veel deugd.
Weg van de Wetstraat is er hoe dan ook de biotoop van Sint-Niklaas, waar de familie Rousseau haar politieke wortels heeft, en waar moeder Christel Geerts (Vooruit) ook zelf burgemeester was.
De timing van de verkiezingen dit jaar laat toe om mogelijk de rit in juni uit te zitten, en tegelijk wel persoonlijk verlossing te zoeken bij de kiezer in Sint-Niklaas in oktober. De kans dat hij daar dan een hele stevige score haalt, en voor vijf jaar de sjerp kaapt, is niet klein.
Dat zou in elk geval de ‘voorzichtige’ keuze kunnen zijn, die ook een iets langere aanloop neemt om dan nationaal een comeback te kunnen maken. Maar die voorzichtigheid is niet hoe Rousseau zichzelf op het nationale podium bokste en zijn bekendheid uitbouwde: dat deed hij net met gecalculeerde risico’s. Vanavond weten we hoe hij zelf het risico van een nationale comeback nu, twee maanden na z’n ontslag, inschat.

Opvallend: Vandaag veel acties van de boeren, waarbij de Boerenbond nu zelf toch probeert te coördineren. Ze lijken het niet in de hand te hebben.

Vanmorgen complete chaos op de Antwerpse Ring, waar er al vroeg traag rijdende tractoren vanuit de Kempen opdoken en finaal heel de ring richting Gent lam legden. Aan het Sportpaleis verzamelden de boeren en werden palletten in brand gestoken.
Het is lang niet de enige spontane actie, waarbij boeren via Whatsapp-groepjes oproepen krijgen om samen te komen, en waar massaal gehoor aan wordt gegeven.
De Boerenbond, die tot nu toe aarzelde, terwijl radicalere organisaties als ‘Farmers Defence Force’ en ook het Algemeen Boerensyndicaat (ABS) wel al in actie schoten, ging dan ook een versnelling hoger: vanaf vandaag hebben zij hun “eerste gecoördineerde actie vanuit onze organisatie”, zo gaf voorzitter Lode Ceyssens van de Boerenbond vanmorgen op Radio 1 mee.
De Boerenbond blaast vandaag verzamelen in Merksplas, midden in het Turnhoutse vennengebied, waar stikstof een enorme rol speelt. Daar gaat Ceyssens speechen. Maar het lijkt er sterk op alsof zijn organisatie (nog geen) greep heeft op de acties.
Want het kleinere ABS heeft een veel spectaculairdere en ook economisch schadelijke actie: zij leggen doodleuk de haven van Zeebrugge 36 uur lang lam. Tot woensdagnacht komt er niemand meer binnen of buiten. En de kans bestaat dat ook de grote economische motor van Vlaanderen, de Antwerpse haven, geviseerd wordt. In Duitsland gebeurde dat bij boerenprotest ook in Hamburg en Wilhemshaven.
“Die actiebereidheid is zo groot, dat er spontane acties zijn uitgebroken”, zo gaf Ceyssens ook toe. Hij had het over “een grote radeloosheid bij de boeren”, die “door een tsunami aan regels overspoeld worden”.
Meteen volgde nog een oproep “aan iedereen die stilstaat in het verkeer, om begrip te hebben voor de radeloosheid van de boeren”. Tegelijk riep Ceyssens op “dat het vreedzaam verloopt, en geweldloos en veilig voor iedereen.”
Dat bleek gisteren alvast niet het geval: in Halle, bij Colruyt, werden verkeersborden uit de grond getrokken, werden vrachtwagens met geweld geopend en hun groenten op straat gekieperd, en overal vuurtjes gemaakt.
In Wallonië probeerde de minister van Milieu van de Waalse regering, Céline Tellier (Ecolo) in overleg te gaan met protesterende boeren, in Daussoulx, bij het verkeersknooppunt van de E42 en de E411, dat de actievoerders al sinds zondag permanent bezet houden.
Daar gaf Tellier ook een interview voor de RTBF: “Ik ben hier gekomen om hun colère te beluisteren.” Maar de vijandigheden werd zo groot dat het interview moest stopgezet worden. En de boeren lieten vervolgens Tellier ook niet meer vertrekken: ze moest finaal de politie bellen om haar te komen ontzetten.

En nu? De Wetstraat toont voorlopig vooral “heel veel begrip”.

De vraag is of iedereen in de Wetstraat straks zo’n vijandige aanpak krijgt als Tellier. De federale minister van Landbouw David Clarinval (MR) kreeg bij z’n huis gisterenavond ook bezoek van zo’n 40 boeren. Die actie verliep veel geruislozer, Clarinval postte er zelf gretig over op z’n social media.
Voorlopig klinkt er vanuit de Wetstraat vooral veel ‘begrip’, veel veroordelingen van het geweld, de blokkades of het beschadigen van verkeersborden zijn er nog niet gekomen.
Meer zelfs: vandaag ontvangt Alexander De Croo (Open VLD) onder meer de Boerenbond en de ABS en hun Franstalige tegenhangers. Dat is op zich wat bizar: landbouw is eigenlijk volledig een bevoegdheid van de gewesten, enkel een heel klein stukje zit nog federaal, met name de export. Daarin ‘vierde’ Vivaldi onlangs nog een doorbraak: China wil opnieuw Belgisch varkensvlees importeren.
Maar de premier wil voor de boeren het Europese doorgeefluik zijn: donderdag is er een Europese top in Brussel. Die zou wel eens een belegering kunnen worden van de hoofdstad, als de boeren beslissen Brussel binnen te trekken. Bedoeling is wel dat een delegatie boeren daar ook de Europese leiders zou ontmoeten.
Tegelijk is er donderdag in Gent ook een “Symposium over de toekomst van de landbouw in de Europese Unie”, georganiseerd door de Vlaamse regering, in het kader van het Belgisch EU-voorzitterschap. Net als de EU-top lijkt dat event in het visier van het boerenprotest te komen: ook daar plant men harde acties rond.
Feit is dat in de Vlaamse regering vooral minister van Omgeving Zuhal Demir (N-VA) kop van jut is: zij krijgt al langer politiebescherming tegen bedreigingen. Haar collega van Landbouw Jo Brouns (cd&v) kreeg gisteren in thuisbasis Kinrooi wel zo’n 100 boeren op bezoek, maar die ontmoeting bleef respectvol, waarbij Brouns nog eens vertelde “hoe hard hij zich had ingezet” voor de boeren in het stikstofdebat.
Vlaams minister-president Jan Jambon (N-VA), die door de Vlaamse havens niet onbelangrijk is in dit debat, zet de ministers van Binnenlandse Zaken Annelies Verlinden (cd&v) en Justitie Paul Van Tigchelt (Open Vld) onder druk om “de nodige maatregelen” te nemen om de blokkades op te heffen. Hij noemt deze “niet aanvaardbaar”.

Beslist: De Europese Unie gaat de winsten op bevroren Russisch geld bij EuroClear belasten.

Voorafgaande aan de EU-top later deze week is alvast besloten dat de winsten op Russisch geld dat nu bevroren staat, door de Europese Unie gebruikt zal worden als steun voor Oekraïne. De winsten worden apart gezet tot er een concreet plan over de steunmaatregelen is uitgewerkt.
Daarbij staat 197 miljard euro bij Euroclear in Brussel, waar de Belgische regering vennootschapsbelasting op int: een ‘supertaks’ op zo’n 4 miljard euro winst per jaar. Dat komt de regering goed uit: het nam de winsten mee in de begroting.
Concreet telde minister van Defensie Ludivine Dedonder 611 miljoen euro aan militaire steun voor Oekraïne mee, waardoor België opeens 1,24 procent van het bpp aan defensie zou uitgeven, iets dichter bij de 2 procent vooropgesteld door de NAVO.
De vraag of België die winsten uit de belastingen straks nog mag houden, is nog niet duidelijk. In de overeenkomst wordt gemeld dat de winsten “in overeenstemming met de toepasselijke contractuele verplichtingen en in overeenstemming met het [EU]- en internationaal recht” opzij zullen worden gehouden, alleen is nog niet helder hoe ‘winst’ hier gedefinieerd wordt. Als het gaat over winst na belastingen, is er geen probleem voor de regering.
Morgenmiddag is er alvast een debat over de zaak gepland met minister van Financiën Vincent Van Peteghem (cd&v). Vermoedelijk wordt er daar meer duidelijkheid verwacht over de impact van de Europese afspraken op de Belgische begroting.

Op de agenda: Recepties bij de koning en de premier.

Vandaag de nieuwjaarsreceptie voor de ‘gestelde lichamen’, de hoogwaardigheidsbekleders van het land. Het is het jaarlijkse moment waarop de koning regeringsleden, partijvoorzitters, ministers van Staat, de sociale partners, maar ook wat hoofdredacteurs en journalisten uitnodigt om het glas te heffen.
Traditioneel gebeurt dat in de spiegelzalen van het Koninklijk Paleis. Maar in het Paleis in Brussel zit men volop in de renovatie: het geheel gaat dus uitzonderlijk in Laken door, bij de koning thuis.
Overigens is het daar wel krapper: men dacht er eerst even aan enkel de vicepremiers uit te nodigen, en niet heel het kabinet. Maar dat zou te veel zere tenen opgeleverd hebben. Iedereen mag dus toch komen.
In zijn speech, die de koning zopas gaf, bleef hij opvallend voorzichtig, in een verkiezingsjaar. Geen enkele wat gewaagde uitspraak, hij had het over “onze democratie, al is ze complex, die ons kostbaarste bezit blijft”.
Opvallend was het lof en de pluimen die hij aan de Belgische politiek en diplomatie gaf, over het Europees voorzitterschap. De koning kon naar eigen zeggen zelf vaststellen “hoe tevreden de Europese leiders zijn dat ons land de komende zes maanden de teugels van de Raad van de Europese Unie overneemt. Ze stellen vertrouwen in ons.”
En nog meer: “Ongetwijfeld omdat wij een van de lidstaten zijn waar de betrokkenheid bij het Europese project nog sterk leeft. Maar ook omdat pragmatisme en het zoeken naar oplossingen ons eigen zijn.”
En vanavond is er dan nog een klassieker: de receptie voor de pers, van de federale regering, in de ambtswoning van de premier, de Lambermont. Een klassiek PR-moment van de federale ploeg, waarbij er altijd een hoogtepunt is: de satirische speech, of ‘roast’ die de premier geeft en waarbij hij de spot drijft met de eigen ploeg en de pers. Vorig jaar maakte De Croo er zijn werk van, benieuwd of hij met het Belgisch voorzitterschap van de EU en het boerenprotest deze keer tijd genoeg had om het lekker scherp te zetten.

Eindelijk rond: Vivaldi heeft een deal, of toch de contouren van een deal, rond de bedrijfswagens én het fiscale fraudeplan.

Het tegendeel zou toch verbaasd hebben: de belastingen die fors verhogen in een verkiezingsjaar, voor bedrijfswagens op fossiele brandstoffen. Het was minister van Financiën Vincent Van Peteghem (cd&v) die met veel lawaai de ‘correctie’ op tafel legde, van plannen die iedereen binnen Vivaldi nog maar twee jaar geleden wel goedkeurde.
Alleen is het ondertussen heel fel gegaan voor de elektrische wagens binnen het totale park van bedrijfswagens, wat de fossiele brandstoffen relatief meer zou taxeren: dat gebeurt immers op basis van de gemiddelde CO2-uitstoot.
De oude Europese norm NEDC wordt nu vervangen door de nieuwe norm WLTP. Dat betekent enkele euro’s meer taks, in plaats van honderden meer, per jaar. In totaal zou de begroting amper 3,6 miljoen euro inkomsten derven: met de tientallen miljoenen meer inkomsten was in de begroting van ‘24 nog geen rekening gehouden.
Ecolo-vicepremier Georges Gilkinet lag lange tijd dwars, op zo’n symbolische ingreep weg van vergroening, die initieel al lang beslist was. In ruil krijgt hij nu zijn eigen dada’s: de vergoeding voor het woon-werkverkeer met de fiets én met de trein gaat omhoog. Voor werknemers die zelf een abonnement op de trein nemen, wordt er 5 miljoen euro extra uitgetrokken: werkgevers kunnen voortaan tot 71,8 procent van dat abonnement betalen, in plaats van maximum 56 procent nu. De overheid betaalt dan 7,5 procent van het abonnement.
En fietsvergoedingen kunnen nu maximaal 3.500 euro per jaar worden, in plaats van 2.500 tot nu: dat zou nog een half miljoen euro moeten kosten. Kleine bedragen, maar het gaat wel om 100.000 werknemers: electoraal niet onbelangrijk dus.
In de kering dus ‘maar’ 9 miljoen euro extra uitgegeven, vooral omdat met de extra inkomsten geen rekening gehouden was vorig jaar, men schrapt dus wat nog niet opgenomen was.
Ook in het andere dossier, het fiscaal fraudeplan, bereikte men gisterenavond een doorbraak: de strengere ‘anti-misbruikbepalingen’ sneuvelen, de grote eis van de liberalen van Open Vld en MR. Daarin stemde Van Peteghem finaal toe.
Maar de spanning bleef met de PS: die willen enkel die ‘anti-misbruikbepalingen’ laten vallen als er meer actie komt rond sociale dumping en sociale fraude, in de bouw-, verhuis- en vlees-sector. Dat kregen ze finaal ook, waardoor iedereen de vredespijp kon roken.

Om te volgen: Wat doet België met steun aan UNRWA, het VN-agentschap dat steun aan Gaza geeft, maar in troebel water komt?

De Verenigde Naties zitten in het oog van een storm, nadat bleek dat verschillende stafmedewerkers van hun Palestijnse vluchtelingenorganisatie UNRWA actief betrokken waren bij de aanslagen op Israël op 7 oktober. Secretaris-generaal Antonio Guterres kon niet anders dan de medewerkers ontslaan: acht van de twaalf VN-personen die zijn beschuldigd van betrokkenheid zijn ondertussen de laan uitgestuurd. Het gaat van munitie voorzien voor strijders, tot het actief ontvoeren van een Israëlische vrouw.
Maar er is meer: verschillende veiligheidsdiensten van westerse landen wijzen erop dat UNRWA geïnfiltreerd zou zijn door Hamas. Volgens de Wall Street Journal,die veiligheidsrapporten kon inkijken, heeft zelfs zo’n 10 procent van de medewerkers banden met Hamas.
UNRWA is een massief programma van de VN: het heeft meer dan 30.000 medewerkers, voornamelijk Palestijnen, en voorziet onderwijs en gezondheidszorg. Zowat al het drinkwater in Gaza wordt voorzien door de organisatie. Het budget vorig jaar was meer dan 1 miljard euro, waarvan meer dan de helft van Duitsland en de VS kwam.
Maar het gevolg van de schokkende onthullingen is dat een hele reeks landen, waaronder de twee grote donoren aan het programma, nu hun samenwerking hebben opgeschort en geen hulp meer geven: naast Duitsland en de Verenigde Staten hebben ook Australië, Italië, Finland, Canada, Oostenrijk en vanmorgen nog Nieuw-Zeeland hun hulp opgezegd.
Alle Belgische buurlanden doen dat ook: naast Duitsland zegden ook Nederland, het Verenigd Koninkrijk én Frankrijk alle hulp stil. In België is nog niets beslist, want de hele Palestijnse kwestie en alle handelingen daarrond liggen uiterst gevoelig binnen Vivaldi.
De MR wil duidelijk op de rem gaan staan ten opzichte van UNRWA, maar Vooruit en de PS, net als de groenen, kijken meer naar de humanitaire gevolgen. Landen als Ierland en Noorwegen hebben hun hulp niet opgeschort. België wacht nu op de VN, die “meer duidelijkheid willen verschaffen over de twaalf medewerkers”.
VN-baas Guterres smeekt ondertussen de geldkraan niet dicht te draaien: “De tienduizenden mannen en vrouwen die voor de UNRWA werken, waarvan velen zich in de meest gevaarlijke situaties voor humanitaire hulpverleners bevinden, mogen niet worden gestraft. Er moet tegemoet gekomen worden aan de ernstige behoeften van de wanhopige bevolking die zij dienen”, zo stelde die aan internationale persbureaus.
Alleen heeft Guterres het wat aan zichzelf te danken dat de westerse landen niet snel meer geneigd zijn hem tegemoet te komen: jarenlang heeft de Portugees een anti-westerse retoriek afgestoken, die allerminst verbindend was, voor een diplomaat. Zijn krediet is lang op, niet alleen bij de VS, maar ook bij een pak Europese landen.
Overigens zit een deel van de financiering van UNRWA vanuit België ook op het Vlaamse niveau. Daar kan de Vlaamse regering dus wel iets anders beslissen. Bovendien kunnen zowel in de Kamer als in het Vlaams Parlement initiatieven genomen worden, om precies te onderzoeken wat er met het Belgische geld gebeurt in Gaza: een niet onverstandige keuze, voor het al langer omstreden UNRWA-programma.

Opvallend: Waar zit de fameuze audit rond Bpost en het krantencontract nu? De FOD Economie wil voorlopig niets vrijgeven.

Het was een toverwoord, op momenten dat Vivaldi en met name minister van Overheidsbedrijven Petra De Sutter (Groen) in moeilijkheden kwam in de Kamer: een “externe audit” zou alle malversaties blootleggen. Een audit die Open Vld en hun vicepremier toen, Vincent Van Quickenborne al in februari 2022 vroeg en kreeg, van zijn collega-vicepremiers.
Dat was, en is nog altijd niet onbelangrijk, juridisch en financieel: de Belgische staat zou miljoenen kunnen terugvorderen van Bpost, voor wat ze jarenlang te veel betaalde. Maar vandaag weet de overheid nog niet hoeveel het dan jarenlang te veel heeft betaald: daarvoor is die audit nodig. Verschillende interne bronnen bij Bpost zelf wezen er op dat het om honderden miljoenen gaat.
Intussen sleept die objectieve doorlichting van buitenaf nu al belachelijk lang aan. Eerst werd geen kantoor gevonden dat een “tussentijdse” doorlichting wilde doen. Finaal had men toch een kandidaat: Positive Competition, een Brussels kantoortje dat al voor de FOD Economie op het nieuwe krantencontract werkte. Die kwamen finaal met een conclusie die weinig verrassend was: er is meer aanvullende analyse nodig om definitieve resultaten rond een mogelijke terugvordering te identificeren”.
De Kamer, en vooral de oppositie, vroegen nu de resultaten van die audit op. Maar die krijgen ze niet, van de FOD Economie
In de brief aan de voorzitter van de commissie Overheidsbedrijven Jean-Marc Delizée (PS) zijn ze duidelijk: “Het tussentijds rapport zelf bevat zeer gevoelige gegevens, niet alleen van Bpost, maar ook van andere marktactoren in de postale sector. Bovendien betreft het beursgevoelige materie, die een directe impact kan hebben op de koers, indien deze vrij zou gegeven worden. De Belgische Staat zou dan het risico lopen op mogelijke juridische vervolgingen en eventuele acties van het FSMA. Om deze redenen kan het voorlopige rapport dus niet worden vrijgegeven, omdat zonder het nodige verdere onderzoek het te voorbarig is om hieruit al conclusies te trekken.”
En nog meer: de doorlichting moet blijkbaar eerst nog een ‘wederwoord’ krijgen, een vreemde manier van een audit uitvoeren bij oplichting van de staat. Maar het staat er wel, als uitleg: “Daarenboven werd het tussentijds rapport met de preliminaire conclusies niet aan Bpost overgemaakt en heeft deze dus geen wederwoord kunnen geven.”
Kamerlid Michael Freilich (N-VA), de man die de kat de bel aan bond in het dossier, vindt het “ongehoord dat de Kamer geen inzage krijgt in het onderzoek”.
“Dat kan zeker achter gesloten deuren waar een geheimhoudingsplicht bestaat. Er zijn duidelijke elementen dat de staat samen met Bpost collusie heeft gepleegd in dit dossier en dus is de vraag wie controleert er de controleur? Dat kan enkel het Parlement, de vertegenwoordigers van het volk, op een neutrale manier doen. Dat men het onderzoek zo lang laat aanslepen druist ook in tegen de afspraken die in de regering gemaakt zijn om de overcompensatie aan Bpost te onderzoeken.”

Opvallend (2): De overheid heeft een nieuwe baas voor concurrentiewaakhond BMA: Axel Desmedt. Dat is de echtgenoot van Sophie De Schrevel, de directeur regelgeving bij Bpost.

Een beetje beschamend: na vier jaar zonder echte baas, heeft de BMA, de ‘Belgische Mededingingsautoriteit’ een nieuwe leider. Het is Axel Desmedt geworden, die al ad-interim Jacques Steenbergen als voorzitter had opgevolgd.
Niets bijzonder zou het lijken, maar die BMA moet wel toezien op de goede werking van de markt, als waakhond. En ze heeft momenteel het meest spraakmakende onderzoek in haar geschiedenis lopen: dat naar de collusie tussen Bpost en de krantenuitgevers.
Ondanks het feit dat dat onderzoek nog loopt, is ondertussen wel omstandig aangetoond dat Bpost en haar top de boel belazerd hebben, en het op een akkoordje gooide met de uitgevers.
Pijnlijk dus dat de echtgenoot van de nieuwe baas, meteen ook een hoofdrolspeler is bij Bpost: de directeur regelgeving Sophie De Schrevel. En meer nog: het grote advocatenkantoor van Bpost is Jones Day, naast Eubelius dat gretig door factureert. Daar is de broer van Axel Desmedt, namelijk Yvan Desmedt, een partner. Niet bepaald gezond om een schijn van partijdigheid te vermijden. Maar in het dossier van Bpost zou Desmet zich ‘onthouden’, zo zeggen regeringsbronnen. (ddw)