“Ik hoop dat jullie van tijd tot tijd onrechtvaardig zullen worden behandeld, opdat jullie de waarde van rechtvaardigheid zouden begrijpen.
Ik hoop dat jullie met verraad te doen krijgen, opdat jullie het belang van loyauteit zullen leren.
Het spijt me te zeggen dat ik hoop dat jullie je van tijd tot tijd eenzaam zullen voelen, opdat jullie kunnen begrijpen dat vriendschap niet zo maar iets vanzelfsprekends is.
Ik wens jullie ongeluk, opnieuw van tijd tot tijd, opdat jullie je bewust worden van de rol die geluk in een leven speelt en dat jullie begrijpen dat succes niet altijd compleet verdiend is, net als het falen van anderen dat evenmin is.
Wanneer je verliest – en dat zal van tijd tot tijd gebeuren -, dan hoop ik dat je tegenstander van jouw verlies zal genieten. Op die manier zal je het belang van sportiviteit begrijpen.
Ik hoop dat je genegeerd zal worden, opdat je begrijpt hoe belangrijk het is om naar anderen te luisteren, en ik hoop dat je net voldoende pijn kan voelen om te leren wat medeleven is.
Of ik deze zaken nu wens of niet, gebeuren zullen ze toch. En of dat uiteindelijk in jouw voordeel zal zijn of niet, zal enkel afhangen van jouw vermogen om de boodschap te vinden in elk probleem dat je tegenkomt.”
[Uit de speech van John Roberts, rechter aan het Hooggerechtshof van de Verenigde Staten, voor de afgestudeerden van de Cardigan Mountain School (New Hampshire), op 3 juni ll.]