“Er is maar één kant om te kiezen op dit moment: de kant van de slachtoffers. Vlag boven vlag lost niks op, symbolen en grote woorden brengen de oplossing niet dichterbij. Stop het geweld en start onderhandelingen. Dat is de enige weg vooruit.” Het leek een niet zo polemische boodschap, van minister van Ontwikkelingssamenwerking Caroline Gennez (Vooruit), op X.
- Maar elk woord doet er bijzonder hard toe, in het conflict in het Midden-Oosten. Want niet toevallig hees men bijvoorbeeld in Gent met het paars-groene stadsbestuur de ‘vredesvlag’, voor “alle slachtoffers”, nadat in Antwerpen Bart De Wever (N-VA) de Israëlische vlag had gehesen.
- En dus schoot MR-voorzitter Bouchez in een forse kramp, bij de tweet van Gennez: “Not in my name”, zo stelde hij plots. “Caroline Gennez is Belgisch minister en vraagt om te gaan onderhandelen met terroristen? Vreselijk. Hadden wij met Daesh of de IS moeten gaan praten dan? Hoe kan men dergelijke dommigheden zeggen”, zo stelde hij scherp.
- Bij Vooruit reageerden ze toch wat verbaasd: had Gennez dan iets meer gedaan dan oproepen tot onderhandelingen? In de Kamer wees Vicky Reynaert (Vooruit) er fijntjes op “dat minister van Buitenlandse Zaken Hadja Lahbib (MR) nochtans net hetzelfde had gedaan”.
- En inderdaad: in een perscommuniqué had Lahbib opgeroepen “aan al onze partners in de Golf, om te bekijken we hoe we terug naar een dialoog en een vredesproces kunnen gaan.” Niets wereldschokkend, maar de zenuwen staan strak gespannen over dit onderwerp.
