In de Verenigde Staten hebben de Republikeinen en Democraten nog altijd geen akkoord bereikt over een verhoging van het schuldenplafond. De tijd dringt, want het geld is bijna op. Adviseurs van het Witte Huis waarschuwen dat de beurzen met 45 procent in elkaar kunnen storten bij een zogenaamd ‘default‘.
In het nieuws: Het Witte Huis zaait paniek.
- Het uitblijven van een verhoging van het schuldenplafond voor 1 juni kan gepaard gaan met verschillende catastrofale gevolgen, waaronder wereldwijde economische problemen.
- Het Witte Huis sluit een recessie in het derde kwartaal en een ineenstorting van Wall Street (met 45 procent) niet uit.
- Moody’s Analytics is iets minder pessimistisch. Volgens het analysebedrijf zouden de Amerikaanse aandelenmarkten tot een derde van hun waarde verliezen, waardoor het vermogen van Amerikaanse huishoudens met ongeveer 12.000 miljard dollar zou afnemen.
- Op de markten is er hier en daar al wat paniek. Zo is de rente op schatkistpapier voor begin juni deze maand omhooggeschoten van 3,31 naar 5,56 procent.
“Hoe dichter de Verenigde Staten bij het schuldplafond komen, hoe meer wij verwachten dat de spanningen zullen toenemen, wat zal leiden tot meer volatiliteit op de aandelen- en bedrijfsobligatiemarkten. Dat zal het vermogen van bedrijven om zichzelf te financieren en productieve investeringen te doen die essentieel zijn om de huidige [economische] expansie te verlengen onder druk zetten”, aldus de economische adviseurs van het Witte Huis.
De essentie: We hebben al geschreven dat een akkoord het meest waarschijnlijke scenario is.
- Dergelijke prognoses zijn voornamelijk bedoeld om de Republikeinen onder druk te zetten. Indien een verhoging er niet komt, kunnen zij daar de schuld krijgen.
- Desalniettemin blijft het op dit moment relatief kalm op de aandelenmarkten. De VIX-volatiliteitsindex heeft nog niet bewogen, ondanks het feit dat de jongste ontmoeting tussen Biden en McCarthy niets concreets heeft opgeleverd.
- Volgens JP Morgan toont de CDS-markt (credit default swaps) – producten die door financiële en institutionele partijen worden gebruikt om zich in te dekken tegen mogelijke wanbetaling door debiteuren – aan dat de kans op wanbetaling slechts 4 procent is.
(ns)
