De federale regering en energiereus Engie onderhandelen nu al maandenlang over het verlengen van de kerncentrales. Volgens energiepionier André Jurres (VoltH2) is het logisch dat Engie zich hard opstelt. “Vergeet niet: ze zijn geen vragende partij voor een verlenging.”
Luister hier naar André Jurres in The Morning Drive op Business AM:
In het nieuws: Er komt tijdsdruk op de onderhandelingen over het verlengen van de jongste kernreactoren Doel 4 en Tihange 3, wat een bijsturing zou zijn van de wet op de kernuitstap van 2003. Wil men technisch alles in orde krijgen, dan dringt een definitief akkoord zich op, bijna een jaar na het principiële akkoord. Een belangrijk issue in de onderhandelingen: wie draait op voor de kosten rond de opslag van het nucleaire afval?
De ongelijke machtsverdeling: Voor André Jurres is het duidelijk: Engie en dochterbedrijf Electrabel hebben de beste kaarten in handen.
- Jurres: “Electrabel Engie wil de factuur van de opslag en de ontmanteling zoveel mogelijk beperken en gebruikt deze opportuniteit om een plafond te krijgen, een soort maximumfactuur. De overheid wil graag dat die twee kerncentrales toch iets langer openblijven, namelijk tien jaar. Ze willen allebei dus wel onderhandelen, maar niet om dezelfde reden. Daarom duurt het zo lang.”
- “Het is deze keer de overheid die vragende partij is. En men kan natuurlijk van een privébedrijf, dat met zijn aandeelhouders rekening moet houden, niet verwachten dat zij de rekening gaan betalen. Dus ik vind het ergens logisch dat Engie Electrabel zich hard opstelt.”
- “Ik denk dat het bedrijf grotendeels zijn slag gaat thuis halen. Nogmaals, zij waren geen vragende partij, dus is het ook ergens normaal dat zij de grootste begunstigden zijn in dit verhaal. En wij als burgers? We gaan nogmaals betalen voor diezelfde kerncentrales die we al een paar keren hebben betaald.”
De politieke verantwoordelijkheid: Dat België in zo’n zwakke onderhandelingspositie zit, komt door de slecht uitgedachte wet op de kernuitstap (regering-Verhofstadt) en door het dralen van de vorige regering (regering-Michel), vindt Jurres.
- “De bevoorradingszekerheid is belangrijk, natuurlijk. Als het licht uitvalt, gaan mensen ook niet blij worden. Dus ja, het komt met een rekening. Een rekening die veel lager had kunnen zijn, maar men heeft laten belopen de laatste twintig jaar en nu moeten we op de blaren zitten.”
- “De huidige situatie is niet zozeer de fout van deze regering als wel van de vorige. Deze regering probeert iets op te lossen wat bijna niet meer op te lossen valt. En ja, dan kom je in een heel moeilijk parket. Ze moeten roeien met de riemen die ze hebben.”
(ns)