In Europa is grote controverse ontstaan over de voorlopige overeenkomst die de EU en Turkije maandag sloten om een einde te maken aan de vluchtelingencrisis.
De Verenigde Naties hebben de EU al verwittigd dat de overeenkomst strijdig kan zijn met de internationale asielwetten. Ankara heeft voorgesteld migranten die zich vandaag in Griekenland bevinden op te nemen in ruil voor bijkomende fondsen en één versnelling van de onderhandelingen om tot de EU te mogen toetreden.
Turkse tussenkomst in de oorlog
“Een oplossing voor de vluchtelingencrisis onderhandelen met Turkije en dat land als een veilige haven erkennen is absurd,”schrijft de Griekse krant Naftemporiki: “Des te meer omdat het land door zijn directe en indirecte tussenkomst in de oorlog mee verantwoordelijk is voor de situatie in Syrië. Aan de ene kant bombarderen de Turken Koerdische stellingen, aan de andere kant steunen ze de Islamitische Staat. Mocht Turkije zijn werk doen en de mensensmokkel die daar al jarenlang bloeit bestrijden, dan zou het inzetten van Navo-schepen niet eens nodig zijn. [“¦] Veel vluchtelingen verblijven in Turkije in deplorabele omstandigheden. Sommigen zijn opnieuw naar Syrië gedeporteerd, anderen worden door de Turkse veiligheidsdiensten beschoten wanneer ze trachten de grens over te steken. […] De EU-top in Brussel heeft enkel het bestaan van een zeer verdeeld Europa bevestigd, dat een politiek van geven en nemen nastreeft, eerder dan een gezamenlijke oplossing voor de vluchtelingencrisis.”
Zeer comfortabele deal voor Turkse leiders
“De overeenkomst met Turkije om de vluchtelingencrisis te bezweren is een ware schande,” schrijft de Turkse krant T 24: “Gans Europa, en Duitsland in het bijzonder, wil van de vluchtelingen af. Er is maar één partij bij wie ze daarvoor terecht kan en dat is Turkije. In deze huwelijksatmosfeer lijkt Europa bereid ‘ja’ te zeggen tegen eender welke voorwaarde die wordt gesteld. De Europese eisen inzake persvrijheid , mensenrechten of het autoritaire regime worden daarbij gelaten voor wat ze zijn. Door te stellen dat ‘we ondanks alles geen alternatief hebben’, geeft de EU dit zelfs openlijk toe. Indien Turkije er mee instemt om de vluchtelingen te houden kan het binnen de eigen landsgrenzen verder doen waar het zin heeft – de EU zal geen jaarrapporten meer opstellen, noch zal ze Turkije om rekenschap vragen en zelfs indien het opmerkingen heeft zal ze die sowieso tot de volgende lente niet kenbaar maken. Een zeer comfortabel gegeven voor onze [Turkse] leiders.”
Turkije is de oorzaak, niet de oplossing
‘Europa heeft geen leiders maar lijders,’ schrijft Jean-Marie Dedecker in Het Laatste Nieuws: “Lijders aan het Stockholmsyndroom: opgesloten in hun Brusselse cocoon van onmacht gaan onze EU-Mandarijnen nu op de knieën voor hun gijzelnemer, de Turkse sultan Recep Tayyip Erdogan. Als knipmessende lakeien betalen ze zes miljard euro losgeld en zetten alle Europese waarden in de uitverkoop om diens hulp af te bedelen om de vluchtelingenstroom in te dijken. Het Europees asielbeleid wordt een Turkse bazaar. Je hoeft de vluchtelingenroute niet gelopen te hebben om te beseffen dat Turkije niet de oplossing is van het vluchtelingenprobleem, maar eerder de oorzaak.”