De Verenigde Staten bekijken of een beperkte militaire aanval op Noord-Korea mogelijk is. Men wil daarbij vermijden om het Koreaanse schiereiland in een volledige oorlog te storten.
Het plan is om een volgende nucleaire test van het regime in Pyongyang te beantwoorden met een beperkte vergeldingsactie tegen een Noord-Koreaans doelwit. Op die manier wil Washington de Noord-Koreaanse dictator duidelijk maken dat hij een zware prijs riskeert te betalen voor zijn roekeloos gedrag. Binnen de regering Trump worden nu de pro’s en contra’s van zo’n vergeldingsactie besproken. Ze kreeg de naam ‘bloedneus-strategie’. Men wil vooral in kaart brengen wat de gevolgen voor Zuid-Korea zouden zijn.
Washingtons probleem is Seoul
Washingtons probleem is niet zozeer Noord-Korea, wel de hoofdstad van Zuid-Korea: Seoul. Die ligt op minder dan 56 km van de grens met Noord-Korea en er wonen 14 miljoen mensen. De Noord-Koreanen beschikken over voldoende militaire middelen om Seoul ““ een van de grootste en meest welvarende metropolen in Azië ““ te vernietigen zonder kernwapens in te zetten.
In een interview met de Amerikaanse openbare omroep NPR legde David Sanger, de correspondent nationale veiligheid voor de New York Times, vorig jaar uit waarom elke militaire beslissingsnemer die goed bij zijn hoofd is sinds de jaren 1990 totaal verlamd raakt bij de gedachte aan volgend scenario:
“De hoofdstad van Zuid-Korea”¦ Die ligt dichter bij de grens ““ of de noordelijke grens van de Gedemilitariseerde Zone (DMZ) dan Baltimore bij Washington ligt. (57km)
[De DMZ is een bufferzone tussen Noord-Korea en Zuid-Korea. Aan weerszijden van die streng bewaakte grens staan de Noord- en Zuid-Koreaanse legers klaar om zich te verdedigen tegen de vijand.]
Dus het probleem is altijd geweest dat met mortier dat in de bergen verborgen ligt, zulke vernietiging kan worden aangericht in een stad met 14 miljoen inwoners en een van de belangrijkste economische hubs in Azië, dat niemand ooit echt dacht dat het waard was het risico van de theoretische dreiging van een nucleair Noord-Korea weg te nemen.”
De conclusie volgens Sanger:
‘Telkens dit probleem aan de oppervlakte komt, komen Amerikaanse presidenten op hun passen terug en beginnen ze te onderhandelen.”
Beide Korea’s zitten voor het eerst in 2 jaar samen aan de onderhandelingstafel
Maar wat nog het meest verwonderlijk is, is dat dit nieuws naar de Wall Street Journal werd gelekt op een ogenblik dat de beide Korea’s zich klaarmaken om dinsdag nieuwe onderhandelingen op te starten. Dat gebeurt in de aanloop van de Olympische Winterspelen die in februari in het Zuid-Koreaanse Pyeongchang van start gaan. Het gaat om de eerste bilaterale gesprekken in twee jaar tijd. Onderwerp van de gesprekken is een mogelijke deelname van Noord-Korea aan die Spelen.
Volgens experts zouden de Noord-Koreanen met de onderhandelingen hebben ingestemd om zo een wig te drijven tussen Zuid-Korea en hun Amerikaanse bondgenoten. Pyongyang hoopt zo te verhinderen dat de VS ook maar enige militaire actie tegen hun land zouden overwegen.
Wie heeft de grootste?
Binnen team Trump zijn zowel voor- als tegenstanders van een [beperkte] militaire actie tegen Pyongyang. Maar de finale beslissing rust bij president Trump zelf. Die tweette vorige week nog dat “zijn nucleaire knop groter is dan die van Kim Jong-un”.
North Korean Leader Kim Jong Un just stated that the “Nuclear Button is on his desk at all times.” Will someone from his depleted and food starved regime please inform him that I too have a Nuclear Button, but it is a much bigger & more powerful one than his, and my Button works!
“” Donald J. Trump (@realDonaldTrump) January 3, 2018
Het enige goede nieuws is dat de VS op dit ogenblik geen enkele voorbereidingen hebben getroffen voor een groot militair conflict op het Koreaanse schiereiland. Als de beide Korea’s de volgende dagen tot een akkoord komen over deelname aan de O.S. ligt zelfs een kalme periode van enkele maanden in het verschiet. Wat midden 2018 voorlopig als een beslissend moment in de Koreaans-Amerikaanse kwestie zou maken.