2 landen hebben enorme belangen in Zimbabwe

In Zimbabwe is woensdag president Mugabe onder huisarrest geplaatst door het leger. Volgens de legerleiding gaat het niet om een staatsgreep, maar wil men mensen in de entourage van de president, die het minder goed voorhebben met het land, opsporen en onschadelijk maken. De militairen zouden “criminelen” in regeringskringen willen aanpakken die “sociaal en economisch lijden” onder de bevolking veroorzaken.

Het lijkt er dus op dat het land na 37 jaar eindelijk aan een regimewissel toe is. Welke vorm die zal aannemen blijft een groot vraagteken.

[media-credit name=”AFP PHOTO / Jekesai Njikizana” align=”aligncenter” width=”1024″][/media-credit] De inwoners van Zimbabwe zelf spreken nu over een ‘Zimbabwaanse oplossing’. Al is het bijna onmogelijk dat hier -direct of eerder indirect – geen buitenlandse mogendheden bij betrokken zijn.

China

Twee landen hebben grote belangen in Zimbabwe. Eerst is er China, dat de voorbije jaren grote sommen in het land heeft geïnvesteerd, voornamelijk in de minerale rijkdommen van Zimbabwe. Dat Mugabe zomaar aan de kant kan worden geschoven zonder dat Beijing daarover is geraadpleegd, lijkt bijna onmogelijk. Op 6 november ontsloeg Mugabe zijn vice-president, de 75-jarige Emmerson Mnangagwa, ‘de krokodil’, om de weg vrij te maken voor zijn vrouw. ‘Gucci Grace’ Mugabe zou de volgende president van Zimbabwe worden. Dat ging waarschijnlijk zelfs de Chinezen te ver.

Zuid-Afrika

Dan is er Zuid-Afrika. Dat land speculeert al langer op de val van de 93-jarige dictator. Als buurland is Zuid-Afrika ook betrokken partij. De economische crisis heeft honderdduizenden Zimbabwanen naar het buurland gedwongen, een vluchtelingenstroom waaraan geen einde lijkt te komen zolang de economische en financiële puinhoop er blijft duren. Woensdag zijn dan ook een aantal Zuid-Afrikaanse ministers in Harare gesignaleerd.

Zimbabwe: veel zal er voor het volk niet veranderen

Wat er ook van zij, de erbarmelijke levensomstandigheden van de Zimbabwanen – 4 op 5 zijn werkloos – lijken niet snel te zullen veranderen. De coupplegers zijn dezelfde corrupte hardliners die hebben toegelaten dat sinds 1980 de mensenrechten op de allerlaatste plaats komen. Eerder dan met een revolutie hebben we te maken met twee partijen – het regime en het leger – die hun pionnen willen plaatsen nu het einde van Mugabe in zicht komt. De oppositie is decennialang monddood gemaakt en heeft ook nu amper iets in de pap te brokken. Ook Zimbabwe kan enkel hopen dat internationale druk enig soelaas in hun erbarmelijke levensomstandigheden kan brengen. Die druk moet vooral vanuit Zuid-Afrika komen.