Jean-Luc Mélenchon, Benoît Hamon, Philippe Poutou, Nathalie Arthaud, Jacques Cheminade… 5 van de 11 kandidaten voor het Franse presidentschap hebben hun wortels in het trotskisme en dat blijkt uit hun voordrachten en hun programma, schrijft de Franse journalist Jean-Marc Sylvestre op zijn blog.
Het trotskisme is een stroming binnen het communisme die zich baseert op de ideeën en methode van de Russische revolutionair Leon Trotski. Die verspreidde het idee van de ‘permanente revolutie‘, de gedachte dat het socialisme met dwang opgelegd kan worden en zijn nadruk op internationalisme (tegenover Stalins theorie van ‘socialisme in één land’).
“Dat het zo ver is kunnen komen is al hallucinant,” schrijf Sylvestre, “maar dat één van deze 5 nu ook tot de topkandidaten behoort is voor buitenlandse waarnemers gewoon onbegrijpelijk”:
De ‘chouchou’ van de media
“Jean-Luc Mélenchon heeft van die vijf ongetwijfeld de slimste strategie. Hij is er in geslaagd de ‘chouchou’ van de media te worden, samen met Macron, lieveling ook van een zekere bourgeoisie voor wie hij een linkse politieke strekking vertegenwoordigt die zo goed als volledig is verdwenen. Hij heeft zijn discours dus wat getemperd, de gewelddadige provocaties weggelaten om zo deze bourgeois te paaien. Jean-Luc Mélenchon is nochtans een van de meeste fervente trotskistische militanten geweest tijdens zijn carrière. “
Het OCI, een debiele sekte
Om dat aan te tonen citeert Sylvestre de niet onbesproken Frans-Duitse publicist en politicus Daniel Cohn-Bendit:
“Ik zal iets stouts zeggen. Eens trotskist, altijd trotskist. Weet u, hij maakte deel uit van de meest debiele sekte, de OCI (Organisation communiste internationale of OCI was een van de belangrijkste trotskistische bewegingen in de jaren 1960.) Sommige mensen waren in hun jeugd licht debiel. Dat kan de beste overkomen, zelfs mij. Maar hij is niet veranderd. Hij zit nog steeds gevangen in dezelfde mentale structuur. Daarenboven is het een hoogst onaangenaam iemand. Mélenchon heeft een autoritaire visie op het leven en de politiek. Hij zit vast in de jaren 1930. Een Mélenchon aan de macht steekt alle Mélenchons in de gevangenis, degenen die betogen, degenen die vandaag ‘Verzet’ roepen…”
Ook het magazine Le Point ziet het gevaar achter de grote aantrekkingskracht van Mélenchons boodschap. Hij liet bijvoorbeeld een videogame ontwikkelen dat ‘Fiscal Kombat’ heet. Dat is een ludieke variant van de populaire videogameserie ‘Mortal Kombat’ – waarbij de kiezer zoveel mogelijk belastinggeld kan terughalen bij corrupte politici. In bovenstaande scène neemt Mélenchon het op tegen Jérôme Cahuzac, een ex-minister van Economie in de eerste regering François Hollande, die ontslag moest nemen toen bleek dat hij geheime bankrekeningen in Zwitserland en Singapore bezat.
Een jonger publiek
Le Point:
“Maar ook achter dit ludieke aspect zit uiteraard ook een politieke boodschap verborgen. In zijn dialogen, waarin vaak veel humor zit, worden ook zijn programmapunten uitgelegd. Hij is er in geslaagd een jonger publiek aan te trekken, dat geen interesse heeft in politieke debatten op tv of andere klassieke communicatievormen.”
Sylvestre:
“Op 2 weken van de verkiezingen zit deze Jean-Luc Mélenchon in de kopgroep van favorieten. […] Om in Frankrijk een revolutie te ontketenen en de VI-de republiek te installeren.”