Als we Twitter moeten geloven was 2016 het slechtste jaar in de geschiedenis, schrijft James Crisp op Euractiv.com. Vooral omdat beroemdheden massaal stierven, maar ook vanwege Trump en Brexit.
[…] De Brexit is gecompliceerd en komt ongelegen, maar is geen tragedie. Trumps overwinning is onrustwekkend, maat tot op vandaag is niemand gestorven.
Begin 2016 waarschuwde Donald Tusk, de voorzitter van de Raad van Europa, voor ‘het extreem grote gevaar van de Brexit’: ‘Vergelijk het met de eerste dag van de Eerste Wereldoorlog,’ zei hij. […] In juni ging hij nog een stap verder: ‘Brexit, vrees ik, is niet enkel het begin van de vernietiging van de EU, maar van de ganse westerse politieke beschaving.’
De Brusselse bubbel
[…] Buiten de Brusselse bubbel waren de mensen veel meer begaan met de dood van David Bowie en Prince dan met Trump en Brexit, de geliefkoosde tweelingfetisjen van de media.
De hype en de stemmingmakerij rond 2016 verbergen een eenvoudig feit: het grootste probleem van de EU is populisme, noch Poetin of Trump. Het is nog steeds hetzelfde als bij de oprichting er van: hoe maakt de EU zich geloofwaardig en relevant, eerder dan verachtelijk, getolereerd en genegeerd?