1 tot 3 procent van de bevolking overleeft probleemloos op een paar uur slaap per nacht. Meestal hebben ze voldoende aan zo’n vijf uur. Ze worden door de rest van de bevolking meer benijd dan miljonairs en aristocraten. Ook tijdens de dag hebben ze geen nood aan cafeïne of suiker om zich energetisch en goed te voelen. Dankzij een snelle stofwisseling zijn ze meestal slank. Ze hebben ook een hoge pijn- en psychologische grens.
Toch tekenen psychiaters voorbehoud aan:
Van elke honderd mensen die denken dat ze slechts vijf à zes uur slaap nodig hebben, zijn er maar vijf bij wie dat daadwerkelijk het geval is. De rest maakt deel uit van de chronisch slaapgebrekkigen of van de zowat één op elke drie volwassenen die minder dan de aanbevolen zeven uur per nacht slaapt. Tot nog toe bestaan te weinig studies over deze kortslapers om conclusies te trekken, voornamelijk omdat ze met zo weinig zijn. Ze gaan zelden naar slaapklinieken en vinden niet dat hun levenswijze merkwaardig is. Wel zijn ze over het algemeen optimistischer, enthousiaster, en ambitieuzer dan de rest onder ons.
Hoop voor de anderen
Toch is er hoop voor gewone stervelingen, want wetenschappers ontdekten een gen bij muizen die minder slaap nodig hadden dan hun soortgenoten. Toen ze dat gen bij andere muizen repliceerden hadden ook deze diertjes plots minder slaap nodig. Benjamin Franklin, Thomas Jefferson en Leonardo da Vinci zouden kortslapers zijn geweest, maar lang niet alle kortslapers zijn succesvol.