Volgens een groeiend aantal analisten zou één euro zou binnen zes maanden gelijk moeten zijn aan één dollar. Dat is sinds de introductie van de euro, in 1999, niet meer voorgevallen.
Kort na zijn invoering zakte de euro onder de waarde van de dollar. Een beweging die in 2002 werd omgekeerd na de snelle groei van zijn internationale adoptie. Sindsdien is de euro altijd meer waard geweest dan de dollar. Dit is nu aan het veranderen.
Analisten van Amundi en HSBC voorspellen tegen eind dit jaar pariteit tussen de twee munten. En de hedgefondsen wedden er zelfs op: in de afgelopen maand is er 7 miljard dollar belegd in opties op pariteit.
Waarom is dat zo?
De redenen moeten zowel gezocht worden in de zwakte van de euro als in de sterkte van de dollar, zo betoogt Bloomberg. De Amerikaanse Federal Reserve, die de rentevoeten sterker blijft verhogen dan haar tegenhangers, draagt bij tot de versterking van de dollar, die in tijden van crisis nog steeds meer als een veilige haven wordt beschouwd dan andere valuta’s. Het is de terugkeer van King Dollar, een vorst die al zo vaak ten onrechte begraven is geweest. Terwijl de riskantere aandelenmarkten het zwaar te verduren hebben, wordt de dollar als betrouwbaar gezien.
De Europese Centrale Bank (ECB) van haar kant aarzelt nog steeds. In dit verband zal met grote belangstelling worden uitgekeken naar de voor deze donderdag geplande toespraak van Christine Lagarde over de notulen van de vergadering van de ECB. De centrale bank staat voor een nog groter dilemma dan de Fed. Het IMF heeft zijn vooruitzichten voor de groei in 2022 namelijk verder verlaagd; tot 2,8 procent in de eurozone. Geconfronteerd met de dreiging van een recessie zal de monetaire instelling dus nog voorzichtiger zijn, ondanks de interne druk om te handelen.
Schulden
Zoals Vincent Mortier, analist bij Amundi, er vorige week in de Financial Times aan herinnerde, is het handhaven van de inflatie rond 2 procent niet de prioriteit van de ECB. Het is in feite pas haar derde mandaat in volgorde van belang, na het handhaven van de groei en het bewaken van de integriteit van de eurozone (i.e. beperken van de verschillen in de financieringskosten tussen de verschillende lidstaten). Het verhogen van de rentevoeten om de inflatie te bestrijden zou aanzienlijke economische schade kunnen toebrengen aan staten met een te grote schuldenlast, zoals Italië.
Later dit jaar wordt een verhoging van de rentevoeten met 25 basispunten verwacht, mogelijk reeds in de zomer. Intussen worden obligaties nog steeds gemeden. Maar de valutamarkt begint zich misschien rekenschap te geven van de risico’s die aan de schuld van de eurozone verbonden zijn, aldus strategen van HSBC. De spread tussen de Italiaanse en de Duitse rente – die als een risicomaatstaf wordt beschouwd – is deze maand voor het eerst sinds de begindagen van de pandemie boven de 200 basispunten gestegen, schrijft Bloomberg.
Vorige week was de euro 1,03 dollar waard, het laagste peil in vijf jaar. Als de oorlog in Oekraïne aanhoudt, met alle risico’s voor de olie- en gasvoorziening, wordt pariteit tussen de dollar en de euro tegen het eind van het jaar steeds waarschijnlijker.
“Wij vinden het moeilijk om in dit stadium een sprankje hoop te zien voor de eenheidsmunt”, schrijven strategen van HSBC. Verlies van groei en inflatie “is voor elke munt een onsmakelijke cocktail”.
(lb)
