“Hijgerig”, zo noemde oud-minister Philippe De Backer (Open Vld) het gedrag van de media in hun berichtgeving over corona, waarna volgens hem dan “manisch” werd gereageerd, met de slinger die telkens te veel in de ene en dan de andere richting slaat.

• Zou het kunnen dat het klimaat dienaangaande niet erg veel veranderd is, na al die maanden? Want wie kranten openslaat of een televisie aanzet, kan er vandaag moeilijk naast kijken: het is weer helemaal corona wat de klok slaat.
• Want opnieuw ligt een mondmaskerplicht op tafel. In winkels, maar ook veel verregaander: opnieuw in het onderwijs zou er sprake van zijn kinderen weer verplichtingen op te leggen.
• De cijfers zijn als volgt: net iets meer dan 100 patiënten worden nu dagelijks opgenomen, een stijging met 67 procent. Belangrijker is dat er in heel het land nu 1.100 patiënten met Covid-19 in het ziekenhuis liggen, 250 daarvan op intensieve zorgen. Dat is 33 procent meer dan vorige week.
• De vraag is vooral of ziekenhuizen überhaupt veel zin hebben om al die patiënten op te nemen: zij vragen langdurige zorg en leveren bijgevolg gemiddeld veel minder op voor een ziekenhuis. Ze houden van patiënten die kort blijven, waarna de kamer weer vrijkomt. De ‘schaarste’ aan bedden, of druk op het systeem heeft er dus zeker mee te maken dat niemand staat te springen om covidpatiënten op te vangen: de capaciteit is dus overal ‘laag’, om geen sluizen open te zetten.
• De federale regering lijkt hoe dan ook beeld te willen zetten, na de begrotingsbesprekingen die wonden sloegen, van krachtig optreden: premier Alexander De Croo (Open Vld) roept een kernkabinet bijeen, waarop men alweer mondmaskers wil verplichten. Dat heeft een communautaire angel: in Brussel en Wallonië bleven die maskers verplicht. “Vlaanderen moet van koers veranderen, en het masker terug opzetten”, zo staat nu al in grote koppen op Franstalige kranten.
• Tegelijk genoteerd: aan Franstalige kant blijven de accenten toch anders liggen. “Een derde van onze jongeren is gevaccineerd in Brussel, maar dat is helemaal niet erg”, zo stelde Bénédicte Linard (Ecolo) de minister van Gezondheid van de Franse Gemeenschap (een van de negen bevoegde ministers dus), doodleuk dit weekend in Le Soir. “De strijd tegen de pandemie mag niet rusten op de schouders van de jongsten”, zo stelde ze.
• Ondertussen dreigen straks in het onderwijs kinderen wel weer mondmaskers te moeten dragen, onder meer omdat in Brussel de vaccinatiecijfers zo belabberd zijn. Maar de federale regering kijkt dus vooral naar Vlaanderen, om zich ‘schouder aan schouder’ op te stellen, met de as De Croo-Vandenbroucke als vanouds aan zet.
• De Vlaamse regering, met zeker N-VA erin, staat daardoor wel fors onder druk. Die wilden net zomin mogelijk nog bijkomende maatregelen opleggen: de vaccinatie werd als “uiterst succesvol” verkocht voor het Vlaams Gewest, en impliciet werd daarbij een contract met de burger aangegaan, “uw bereidheid een vaccin te nemen, in ruil voor het oplossen van de crisis”.
• Vrijdag al probeerde men te counteren, door plots een derde prik voor iedereen in Vlaanderen te gaan aanbieden: daarmee koos men niet toevallig nog verder het pad van de vaccins. De invoering van een coronapas, waar men in Brussel en Wallonië wel mee wil werken, bleef tegelijk taboe. Enkel in de woonzorgcentra lijkt dat er te komen.
• Ondertussen ontstond heel wat ruis op de boodschap, niet in het minst door de politici zelf. Want zo’n ‘Covid Safe Ticket’ of CST of coronapas, mogen burgemeesters, ook in Vlaanderen, dat nu zelf invoeren of niet? Op televisie kwam Antwerps gouverneur Cathy Berx (CD&V) even doodleuk melden “dat de Vlaamse regering niet bevoegd is”. Ze verweest naar “artikel 135, paragraaf 2 van de gemeentewet: alle passende maatregelen om een pandemie in te perken”.
• Dat leverde de nodige verwarring op, een rondzendbrief van de Vlaamse regering moet nu een en ander uitklaren. Maar zo lijkt de covidaanpak een voorspelbare, eerder toxische politieke cocktail te worden, ook deze keer: een reeks politieke steekvlammen, inclusief een communautair debat, een heleboel (tegenstrijdige) verklaringen, met op het eind erg weinig resultaat.