Crisissen volgen elkaar op, en toch hebben ze vaak weinig of geen gelijkenissen. Binnenkort is de Grote Depressie van 1929 een eeuw oud. Elke nieuwe crisis – denk aan de dotcom-zeepbel in 2000 of de subprime-crisis in 2007 – laat zien dat de regelgevers nu over de instrumenten beschikken om de gemoederen te bedaren. Zelfs als we te maken krijgen met een regelrechte ramp, en dat is geruststellend. Maar de oorlog in Oekraïne is een ander paar mouwen: die crisis verschilt in veel opzichten van de coronapandemie. De centrale banken hebben ditmaal geen plannen om de markten te hulp te schieten, en toch doen diverse sectoren het goed in dit wisselvallige klimaat.

In het verleden veroorzaakten economische crisissen een waterval van faillissementen. Vooral banken gingen overkop, met paniek als gevolg. Dat moet anders, dachten de overheden toen de coronapandemie uitbrak. En ze reageerden snel met een omvangrijk pakket aan stimuleringsmaatregelen om een wereldwijde ramp af te wenden.

Marktregulatoren werkten in die periode de klok rond in kritieke omstandigheden. Door hun vastberaden optreden kon de economie zich in amper een jaar tijd herstellen. Technologische vooruitgang was de andere cruciale factor die een economisch bloedbad heeft voorkomen. Want zo konden veel organisaties blijven functioneren, ook al vergde dat aanzienlijke investeringen. De economie is veerkrachtiger uit de pandemie gekomen, dankzij telewerk en de versterking van de IT-infrastructuur.

Neveneffecten

De centrale banken traden krachtig op tegen de coronacrisis. Maar dat zorgde tegelijk voor de opleving van de inflatie – een cijfer dat bijna vier decennia lang onder controle was geweest. Normaal nemen centrale banken en andere regelgevers graduele, progressieve beleidsmaatregelen om hun impact tot een minimum te beperken. Op die manier geven ze vorm aan de verwachtingen van de financiële markten en de prognoses van analisten in de sectoren. Door de snelheid waarmee de coronapandemie de wereld overspoelde, moesten de overheden overhaast reageren. En dat veroorzaakte een aantal neveneffecten.

De verschillende lockdowns in heel de wereld, waaronder de recentste in Peking en Shanghai, veroorzaakten ook ernstige problemen in de fabrieken. De productie lag soms stil en de logistieke organisatie leek een onontwarbaar kluwen. Gevolg? De levering van zowel de eindproducten als hun onderdelen kwam in het gedrang. Die problemen zijn er nog altijd en kunnen we niet op korte termijn oplossen. Ze zullen ook in 2022 op de kosten blijven wegen.

Donkere wolken

De markten zetten de daling in, en beleggers moeten niet op hulp rekenen van de centrale banken. Hun prioriteit is het beteugelen van de inflatie, niet het eindeloos opdrijven van de beursindexen. Om de inflatiedruk tegen te gaan, hebben zij grote stappen gezet: een strakker monetair beleid, renteverhogingen en verminderde aankopen. Uit de geschiedenis blijkt dat dergelijke beleidsmaatregelen zwaar wegen op de economische activiteit. Ze kunnen zelfs tot een recessie leiden.

Een moeilijke context. En daar kwam dan nog een (onaangename) verrassing bij: de Russische invasie in Oekraïne. Het Westen reageerde onmiddellijk met ongeziene sancties, vooral tegen de invoer van olie en gas uit Rusland. Dit besluit had verstrekkende gevolgen, aangezien Rusland in 2021 de op een na grootste gas- en olieproducent ter wereld was. De prijs van energiebronnen steeg dan ook tot recordhoogte en veroorzaakte een kettingreactie. In de meeste bedrijven staan de kosten onder druk, en de prijs van bijna alle goederen stijgt. Het conflict beïnvloedt ook rechtstreeks de prijs van metalen, landbouwproducten, meststoffen en andere markten. Vanzelfsprekend heeft dit ook een invloed op de beleggingswereld, of het nu gaat om sectoren waarin er gebreken zijn, of sectoren die daarop leunen.

Groeisectoren

De Europese Unie zet alles op alles om haar energievoorziening te veranderen. Waarschijnlijk zal de toegenomen productie uiteindelijk leiden tot een stabilisatie van de olie- en gasprijzen, waardoor de inflatie onder controle zal blijven. Op dit moment zijn de XLE-ETF en de aandelen van Chevron, ExxonMobil en andere oliemaatschappijen aantrekkelijk, vooral voor beleggers die op zoek zijn naar dividenden. Ook de sector van de alternatieve energie kan van de huidige situatie profiteren, zeker als de wetgever besluit om hun ontwikkeling te bevorderen.

En wat met de IT-sector, die tijdens de coronapandemie zoveel aandacht kreeg? Ook nu staat de sector volop in de schijnwerpers, dankzij de acties van de hackersgroep Anonymous. De groep boekte succes bij het hacken van overheidsinstanties in Rusland. Het valt te verwachten dat daardoor veel organisaties meer zullen investeren in cyberbeveiliging. En dat kan enkele interessante CIBR-activa opleveren.

En tot slot niet te vergeten: de bedrijven van het militair-industrieel complex (MIC). De Russische agressie in Oekraïne heeft de EU-landen er plots toe aangezet om zwaar te investeren in hun leger. Ook in de VS en andere staten verwachten we een verhoging van het militaire budget. Opmerkelijk detail: het belang van drones. Die bewezen in Oekraïne hun dienst bij militaire operaties. En dat is goed nieuws voor bedrijven die daarin gespecialiseerd zijn.

Maxim Manturov is hoofd beleggingsadvies bij Freedom Finance Europe