Economen debatteren steeds vaker over de waarde van de inflatiedoelstelling van 2 procent in de grote westerse economieën. Belangrijke centrale banken hebben de rente het afgelopen jaar verhoogd, maar de inflatie blijft hardnekkig boven hun respectieve doelstellingen van 2 procent. Maar hoe kwam men bij die doelstelling?
Hoe een bijna toevallige opmerking op televisie in 1988 de westerse wereld opzadelde met de onuitroeibare inflatiedoelstelling van 2%
Waarom is dit belangrijk?
De Europese Centrale Bank, de Federal Reserve, de Bank of Japan, de Zweedse Riksbank, de Bank of Canada, de Bank of England,... Alle streven een inflatiedoelstelling van 2 procent na. Maar de vraag is of deze doelstelling, die uit 1988 stamt, nog voldoet in een economie die totaal veranderd is.In het nieuws. "We mogen niet lichtvaardig een instelling zoals het 2 procent-doel terzijde schuiven", schrijft econoom Adam Tooze in de Financial Times. "Maar, net als elke andere quasi-constitutionele regel, moet die worden onderworpen aan publieke controle en worden beoordeeld in het licht van het moment. Het 2 procent-doel was een realistisch doel in een tijdperk van "grote matiging". De vraag die we ons moeten stellen is: is ze ook geschikt voor het tijdperk van polycrisis?
- Met poly
Dit premium artikel is exclusief voor abonnees
Abonneer je nu op Business AM!
Denk jij vooruit, aan de toekomst van morgen? Business AM is jouw leidraad doorheen verandering. Hol niet achter de feiten aan en maak deel uit van Vlaanderens snelst groeiende business website.
Al abonnee? Log in en krijg toegang tot alle premium artikels.