Artikels over nieuwe innovaties in de plastische chirurgie bevatten vaak een moraliserende ondertoon en reportages over levende Ken – of Barbiepoppen soms zelfs persoonlijke beledigingen. Volgens journalist Greg Stevens is er echter geen enkel verband tussen cosmetische chirurgie en het verval van onze beschaving. In een artikel op The Daily Dot maakt hij de vaakst voorkomende argumenten tegen plastische chirurgie met de grond gelijk:
Waarom wekt dit onderwerp – gelegen op het kruispunt tussen schoonheid, technologie en zelfverbetering – bij zoveel mensen zulke rauwe en ongebreidelde verachting op? Waar ligt eigenlijk het probleem?”
Om te beginnen maakt hij brandhout van de twee meest voorkomende drogredenen:
-
“Het is geldverspilling”. Niemand heeft het recht om anderen op te leggen waar ze hun geld wel of niet aan mogen uitgeven. Mensen die een half miljoen uitgeven aan een luxewagen worden bovendien zelden “zielig”, “lelijk vanbinnen” of “mentaal ziek” genoemd, maar anderen die een fractie daarvan uitgeven aan plastische chirurgie wél.
-
“Het risico op complicaties is te groot”. Sommige ingrepen zijn nagenoeg honderd procent veilig en tenzij men zich laat behandelen door onofficiële amateurchirurgen is het risico op ernstige complicaties zelfs bij de meest risicovolle ingrepen minder dan een half procent.
Doch wat is dan wel de oorzaak van de wijdverspreide haat ten aanzien cosmetische procedures? Stevens publiceerde deze vraag op een progressieve Facebookgroep en verdeelde de meest voorkomende argumenten onder in vijf categorieën (de eerste twee staan hierboven):
-
“Mensen die plastische chirurgie laten uitvoeren zijn onzeker.”
-
“Mensen die plastische chirurgie laten uitvoeren zijn oppervlakkig.”
-
“Ze vertegenwoordigen het narcisme in onze maatschappij en zijn symptomatisch voor een cultuur die mensen een bepaald schoonheidsideaal oplegt.”
Mensen die de bovenstaande argumenten gebruiken, demonstreren echter hoe intolerant ze zelf zijn ten opzichte van de persoonlijke keuzes van anderen. Hoe is het mogelijk, vraagt Stevens, dat mensen die zo trots zijn op hun verdraagzaamheid en respect voor individuele zelfexpressie zo arrogant doen tegen aanhangers van plastische chirurgie? Zijn conclusie?
Persoonlijk vind ik dat er niets mis is wanneer mensen vrijwillig hun uiterlijk willen veranderen. Doch als jij hier anders over denkt en je dit als symptoom beschouwt van onze oppervlakkige en narcistische cultuur, val je dan niet net de slachtoffers aan wanneer je deze mensen beledigt? En is dat niet iets om je voor te schamen?”