De idiote boycot van Catalaanse producten

Voormalig Spaans minister van openbare huisvesting María Antonia Trujillo, een socialistische politica die in de regering van José Luis Rodríguez Zapatero (PSOE) zetelde, verstuurde vorige week een tweet waarin ze haar beklag maakte over het feit dat ze in een Madrileense eetgelegenheid mineraal water van het merk Font Vella geserveerd kreeg. “Daar ga ik niet meer terug naartoe…,” schreef ze. Font Vella is Catalaans van oorsprong, maar is al jaren eigendom van de Franse voedingsgroep Danone. Een zoveelste incident in het nooit eindigende conflict rond Catalaanse onafhankelijkheid, dat vooral op sociale media wordt uitgevochten.

Catalonië en commerciële boycots

Catalonië heeft ervaring met commerciële boycots. Toen de stad Madrid zich in 2006 kandidaat stelde voor de organisatie van de Olympische Spelen, riep de Catalaanse separatist en voormalig vice-president van de Generalitat Josep-Lluís Carod-Rovirade Catalanen op die kandidatuur niet te steunen.

De commerciële gevolgen lieten niet op zich wachten. In gans Spanje werd opgeroepen tot een boycot van Catalaanse producten. Zowel Freixenet als concullega cavaproducent Codorniù registreerden onmiddellijk een daling van hun verkopen in de rest van Spanje met bijna 5%.

José Luis Bonet (links op de foto naaste de Spaanse koning Felipe), de voorzitter van Freixenet en van de Spaanse Kamer van Koophandel, laat opmerken dat zijn bedrijf de flessen waarin zijn cava zit, laat maken in Zaragoza en de kurken in Malaga. Bonet was trouwens een van de bedrijfsleiders die zich het hardst heeft opgesteld tegen een afscheuring van Catalonië. In extremis besliste zijn bedrijf de hoofdzetel niet naar een andere deelstaat te verhuizen. Maar een boycot van Catalaanse producten heeft meestal ook gevolgen voor andere Spaanse regio’s, zegt hij in de Spaanse krant El Paìs

Politici moeten eerst nadenken, dan iets zeggen

Ook de Vereniging van Jonge Landbouwers (Asaja) trekt aan de alarmbel. “Politici zouden misschien beter eerst nadenken voor ze iets zeggen,” denkt algemeen secretaris Cecilia Castelló. Zij vreest een terugval van 15 à 20% in de verkopen van Catalaanse producten in de rest van Spanje. Maar de lijst is lang. Producten als Cacaolat, Estrella Damm en San Miguel worden in Catalonië geproduceerd, maar vele ingrediënten komen uit andere Spaanse regio’s. “De meerderheid van de export uit de provincie Aragon gaat naar Catalonië,” zegt Pedro Aznar, professor Economie bij de ESADE. ” Een boycot van Catalaanse producten kan het ganse Spaanse productieweefsel aantasten,” zegt hij in dezelfde krant.

Het is ook nooit goed

Een bedrijfsleider kan in deze materie ook nooit goed doen. Bonet sprak zich uit tegen de unilaterale onafhankelijkheidsverklaring. Dat leverde hem krediet op in de rest van Spanje, maar Catalaanse separatisten richten hun boycotoproep nu op Freixenet. 1.800 bedrijven hebben vanwege de onduidelijke situatie in Catalonië ondertussen de deelstaat verlaten. Samen zijn ze goed voor 30% van het Catalaanse bbp.

Politiek is nog niet klaar met het verder tegen elkaar opzetten van de Spanjaarden

Dat de politiek nog niet klaar is met het tegen elkaar opzetten van de bevolking, bewijst tenslotte nog eens Trujillo. In een reactie zegt ze dat “het echte schandaal niet is wat zij denkt of consumeert, maar dat de president van haar deelstaat Extremadura toelaat dat tomaten uit de regio aan de Catalaanse pizzamaker Tarradellas – een geliefkoosd doelwit van de anti-Catalanen – worden verkocht, eerder dan de producten in eigen streek te laten verwerken.”