Belfius, de bank die in handen is van de Belgische staat, kreeg nooit een sanctie voor zijn aankopen van miljarden euro’s goud bij een veroordeelde goudhandelaar.

Dat blijkt uit onderzoek van 2.100 gelekte meldingen aan de Amerikaanse antiwitwascel FinCEN door journalisten van De Tijd, Knack en Le Soir, samen met het internationale consortium van onderzoeksjournalisten ICIJ.

Een van de gelekte witwasmeldingen, in maart 2013 ingediend door een Amerikaanse bank, gaat over de Antwerpse goudhandelaar Tony Goetz. Volgens het document was het bedrijf tussen november 2012 en februari 2013 betrokken bij 218 financiële transacties, samen goed voor 138 miljoen dollar. Het gros van die overschrijvingen verliep via een correspondentrekening van Belfius bij die Amerikaanse bank.

Veroordeeld

Witwasmeldingen zijn geen bewijs van een misdrijf, maar Goetz is voor feiten uit de periode 2010-2011 wel veroordeeld, zowel voor valsheid in geschrifte als voor witwaspraktijken. De zaakvoerders hadden transacties met (andere) professionele goudhandelaren geregistreerd als transacties met ‘particulieren’, waarbij aankopen boven de toenmalige ‘witwasgrens’ van 15.000 euro werden opgesplitst in verschillende deelaankopen. In sommige gevallen bleek het aangekochte goud afkomstig van gestolen juwelen of een overval.

De Belgische goudhandelaar verkocht minstens in de periode 2010-2011 goud onmiddellijk door aan Dexia, de voorloper van Belfius. De bank verwerkte niet enkel financiële transacties voor de goudhandelaar, maar deed ook zaken met het bedrijf, vastgelegd in een kaderovereenkomst in 2010. Per kilo aangekocht goud rekende Dexia 50 euro commissie aan.

Transporten

Dexia heeft dus geld verdiend door goudstaven aan te kopen van een goudhandelaar die later werd veroordeeld voor de manier waarop hij in de periode 2010-2011 zelf goud aankocht. Bovendien betaalde Dexia hiervoor door grote transporten van cash naar het Antwerpse adres van Tony Goetz te organiseren – aangezien die over veel cash wilde beschikken om aanbieders van goud te kunnen betalen.

De journalisten merken ook op dat Deutsche Bank eerder al vier andere witwasmeldingen had gedaan waarin dezelfde goudhandelaar opdook. Het gaat onder meer over betalingen aan een goudbedrijf in Suriname.

Bovendien blijkt dat Dexia en later Belfius weigerde om zijn klant, de goudhandelaar, meer uitleg te vragen over zijn relatie met het verdachte goudbedrijf uit Suriname. Belfius laat weten dat het de relatie met Tony Goetz ‘steeds correct gemonitord’ heeft en in 2013 de relatie op eigen initiatief verbrak. Toch merken de journalisten op dat Belfius voor zover bekend nooit door de Nationale Bank van België (NBB) op de vingers getikt werd over zijn relatie met de goudhandelaar.